آیه ۱۷ سوره طور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیههای با موضوع قیامت، +رده:آیههای با موضوع نعمت، +رده:آیههای با موضوع تقوا، +رده:آیههای با موضوع بهشت (هاتکت)) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره طور''' هفدهمین [[آیه]] از پنجاه و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۷ سوره طور''' هفدهمین [[آیه]] از پنجاه و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. از این آیه به بعد، به توصیف وضعیت و سرنوشت نیکوکاران در جهان [[آخرت]] پرداخته و ابتدا به جایگاه و مکان آنان اشاره میشود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] به دنبال طرح مباحثی درباره مجازات [[گناهکاران]] در آیات گذشته، برای بیان مقایسه دقیق حالات نیکوکاران با بدکاران در جهانی دیگر، به شرح چگونگی پاداشها و نعمتهای نیکوکاران پرداخته است. به گزارش مکارم، ابتدا سخن از جایگاه و محل زندگی آنان است که متقین در باغهای سرسبز [[بهشت|بهشتی]] قرار دارند و متنعم به نعمتهای فراوان آنجا هستند. به گفته مکارم، استفاده از عبارت «[[متقین]]» به جای «[[مؤمنین]]» به خاطر آن است که این عنوان مفهوم گستردهای دارد. (هم [[ایمان]] را دربرمیگیرد و هم [[عمل صالح]] را) از نظر وی، تعبیر به «جنات» و «نعیم» نیز به صورت [[صیغه جمع]] و به شکل [[نکره]] برای اشاره به تنوع و بزرگی آن باغها و نعمتهاست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۵|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع قیامت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع نعمت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع تقوا]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع بهشت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۱۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره طور هفدهمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. از این آیه به بعد، به توصیف وضعیت و سرنوشت نیکوکاران در جهان آخرت پرداخته و ابتدا به جایگاه و مکان آنان اشاره میشود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان پرهیزگاران در باغها و ناز و نعمت خواهند بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پرهیزگاران در بوستانها و ناز و نعمتاند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن به دنبال طرح مباحثی درباره مجازات گناهکاران در آیات گذشته، برای بیان مقایسه دقیق حالات نیکوکاران با بدکاران در جهانی دیگر، به شرح چگونگی پاداشها و نعمتهای نیکوکاران پرداخته است. به گزارش مکارم، ابتدا سخن از جایگاه و محل زندگی آنان است که متقین در باغهای سرسبز بهشتی قرار دارند و متنعم به نعمتهای فراوان آنجا هستند. به گفته مکارم، استفاده از عبارت «متقین» به جای «مؤمنین» به خاطر آن است که این عنوان مفهوم گستردهای دارد. (هم ایمان را دربرمیگیرد و هم عمل صالح را) از نظر وی، تعبیر به «جنات» و «نعیم» نیز به صورت صیغه جمع و به شکل نکره برای اشاره به تنوع و بزرگی آن باغها و نعمتهاست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۰۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۴۲۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
