آیه ۳۷ سوره نور: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۷ سوره نور''' سی و هفتمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۷ سوره نور''' سی و هفتمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به مردانی است که در آن خانههای نورانی هستند و این مردان از [[ذکر]] [[خداوند]]، اقامه [[نماز]] و دادن [[زکات]] غافل نمیشوند و از [[روز جزا]] در خوف و هراسند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه ویژگیهای مردانی را برمیشمارد که در آن خانههای نورانی هستند و این مردان بنابه متن آیه، نه از طریق تجارت و نه از طریق خرید و فروش از یاد خدا غافل نمیشوند. آنها نماز را برپا میدارند و زکات میپردازند و از روزی که دلها و دیدهها در آن دگرگون میشود، در خوف و هراس هستند. در برخی [[روایات]] منظور از این خانهها خانه [[پیامبر|پیامبران]] عنوان و سپس به خانه [[علی بن ابیطالب|علی]] و [[فاطمه زهرا|فاطمه]] اشاره شده است و این خانه را برتر و بهتر از سایر خانههای انبیاء دانستهاند. اما به گفته مکارم، این روایات در مقام بیان مصادیق روشن آیه هستند و هر جایی که در آن نام خدا ذکر شود، میتواند یکی از این خانهها بهشمار آید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸۲-۴۸۳|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۷ سوره نور سی و هفتمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به مردانی است که در آن خانههای نورانی هستند و این مردان از ذکر خداوند، اقامه نماز و دادن زکات غافل نمیشوند و از روز جزا در خوف و هراسند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ ۙ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مرداني كه هيچ تجارت و خريد و فروشي آنان را از ياد خدا، و خواندن نماز، و دادن زكات غافل نمیسازد، از روزي میترسند كه دلها و ديدگان در آن دگرگون و پريشان میگردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مردانی هستند که هیچ داد و ستد و خرید و فروشی ایشان را از یاد خداوند و برپاداشتن نماز و پرداختن زکات باز نمیدارد، و از روزی که در آن دلها و دیدگان دیگرگون شود، بیمناکند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه ویژگیهای مردانی را برمیشمارد که در آن خانههای نورانی هستند و این مردان بنابه متن آیه، نه از طریق تجارت و نه از طریق خرید و فروش از یاد خدا غافل نمیشوند. آنها نماز را برپا میدارند و زکات میپردازند و از روزی که دلها و دیدهها در آن دگرگون میشود، در خوف و هراس هستند. در برخی روایات منظور از این خانهها خانه پیامبران عنوان و سپس به خانه علی و فاطمه اشاره شده است و این خانه را برتر و بهتر از سایر خانههای انبیاء دانستهاند. اما به گفته مکارم، این روایات در مقام بیان مصادیق روشن آیه هستند و هر جایی که در آن نام خدا ذکر شود، میتواند یکی از این خانهها بهشمار آید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۳۹۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۶۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۴۸۲-۴۸۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
