آیه ۵۷ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۷ سوره انعام''' پنجاه و هفتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵۷ سوره انعام''' پنجاه و هفتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[پیامبر اسلام]] به درخواست و سخنان [[مشرکان]] چنین پاسخ میدهد که او برای پرستش خود دارای بینه و دلیل محکمی است و هرگز [[بت]]<nowiki/>های آنها را پرستش نخواهد کرد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] به پیامبر اسلام دستور میدهد که در برابر مشرکان بگوید: «من بینه و دلیل روشنی از طرف پروردگارم دارم، اگرچه شما آن را تکذیب کردید.» سپس به یکی از بهانه جوییهای مشرکان اشاره شده و آن اینکه آنها میگفتند: اگر برحق هستی، آن کیفرهایی را که ما را به آن تهدید میکنی، زودتر بیاور که پیامبر نیز در جواب آنها میگوید: «آنچه را شما در آن عجله دارید به دست من نیست. تمام کارها به دست [[خداوند]] است. اوست که [[حق]] را از [[باطل]] جدا میکند و او بهترین جداکننده حق از باطل است.» به گفته مکارم، «بینه» در اصل به چیزی میگویند که میان دو شیء فاصله و جدایی میاندازد و سپس به دلیل روشن و آشکار گفته شده است و از این نظر حق و باطل را کاملا از هم جدا میکند. همچنین کسی که میتواند به خوبی حق را از باطل جدا کند، علمش از همه بیشتر و شناخت حق و باطل برای او کاملا روشن و واضح است و قدرت کافی نیز برای این کار دارد. لذا به خداوند «[[خیر الفاصلین]]» گفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۳-۲۶۴|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۵۷ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۷ سوره انعام پنجاه و هفتمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه پیامبر اسلام به درخواست و سخنان مشرکان چنین پاسخ میدهد که او برای پرستش خود دارای بینه و دلیل محکمی است و هرگز بتهای آنها را پرستش نخواهد کرد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ إِنِّي عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَكَذَّبْتُمْ بِهِ ۚ مَا عِنْدِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ ۚ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ ۖ يَقُصُّ الْحَقَّ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الْفَاصِلِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: من بر شریعت واضحی از جانب پروردگارم هستم، و شما آن را تکذیب کردید، آنچه شما در آن شتاب میورزید به دست من نیست، فرمان فقط در دست خداست، حق را میگوید و او بهترین جداکنندگان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو من حجت آشکاری از پروردگارم دارم و شما آن را دروغ میانگارید، آنچه با [شدت و] شتاب از من میخواهید در اختیار من نیست، حکم جز به دست خداوند نیست، که گویای حق و حقیقت و بهترین داوران است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن به پیامبر اسلام دستور میدهد که در برابر مشرکان بگوید: «من بینه و دلیل روشنی از طرف پروردگارم دارم، اگرچه شما آن را تکذیب کردید.» سپس به یکی از بهانه جوییهای مشرکان اشاره شده و آن اینکه آنها میگفتند: اگر برحق هستی، آن کیفرهایی را که ما را به آن تهدید میکنی، زودتر بیاور که پیامبر نیز در جواب آنها میگوید: «آنچه را شما در آن عجله دارید به دست من نیست. تمام کارها به دست خداوند است. اوست که حق را از باطل جدا میکند و او بهترین جداکننده حق از باطل است.» به گفته مکارم، «بینه» در اصل به چیزی میگویند که میان دو شیء فاصله و جدایی میاندازد و سپس به دلیل روشن و آشکار گفته شده است و از این نظر حق و باطل را کاملا از هم جدا میکند. همچنین کسی که میتواند به خوبی حق را از باطل جدا کند، علمش از همه بیشتر و شناخت حق و باطل برای او کاملا روشن و واضح است و قدرت کافی نیز برای این کار دارد. لذا به خداوند «خیر الفاصلین» گفته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۱۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۲۶۳-۲۶۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
