آیه ۱۸ سوره طور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۸ سوره طور''' هجدهمین [[آیه]] از پنجاه و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۸ سوره طور''' هجدهمین [[آیه]] از پنجاه و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. شادمانی و سرور [[بهشت|بهشتیان]] و درامان بودن از [[عذاب]] الهی از تأثیراتی است که نعمتهای بهشتی برای آنان دارد و در این آیه به آن تأکید شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل در این آیه به تأثیر نعمتهای بهشتی بر بهشتیان اشاره شده است. شادمانی و سرور و دوری از هرگونه غم و اندوه و آرامش بینهایت از تأثیرات این زندگی بهشتی است. درامان بودن از عذاب و نارضایتی الهی مطلب دیگری است که در پایان آیه به آن اشاره شده است. به گزارش مکارم، جمله «و وقاهم ربهم عذاب الجحیم» دو معنا میتواند داشته باشد: بیان نعمت مستقل در برابر سایر نعمتهای [[خداوند]] و دیگر اینکه این جمله در ادامه ابتدای آیه است. بهاین ترتیب، بهشتیان از دو چیز مسرور و شادمانند. همچنین تعبیر «ربهم» در هر دو جمله اشارهای است بر نهایت لطف [[پروردگار]] و ادامه ربوبیتش در جهان [[آخرت]].<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۵-۴۲۶|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸ سوره طور هجدهمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. شادمانی و سرور بهشتیان و درامان بودن از عذاب الهی از تأثیراتی است که نعمتهای بهشتی برای آنان دارد و در این آیه به آن تأکید شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«درحالیکه از آنچه پروردگارشان به آنان دادهاست شاد و خوشحالند، و پروردگارشان آنانرا از عذاب دوزخ محفوظ و مصون داشته است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«از آنچه پروردگارشان به آنان ارزانی داشته است، خرمند، و [از اینکه] پروردگارشان از عذاب جهنم در امانشان داشته است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل در این آیه به تأثیر نعمتهای بهشتی بر بهشتیان اشاره شده است. شادمانی و سرور و دوری از هرگونه غم و اندوه و آرامش بینهایت از تأثیرات این زندگی بهشتی است. درامان بودن از عذاب و نارضایتی الهی مطلب دیگری است که در پایان آیه به آن اشاره شده است. به گزارش مکارم، جمله «و وقاهم ربهم عذاب الجحیم» دو معنا میتواند داشته باشد: بیان نعمت مستقل در برابر سایر نعمتهای خداوند و دیگر اینکه این جمله در ادامه ابتدای آیه است. بهاین ترتیب، بهشتیان از دو چیز مسرور و شادمانند. همچنین تعبیر «ربهم» در هر دو جمله اشارهای است بر نهایت لطف پروردگار و ادامه ربوبیتش در جهان آخرت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۰۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۴۲۵-۴۲۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
