آیه ۱۰ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره ذاریات''' دهمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع این آیه [[نفرین]] و تهدید منکران [[معاد]] است که به آنها گفته میشود: «کشته شوند دروغگویان و [[مرگ]] بر آنها!» | '''آیه ۱۰ سوره ذاریات''' دهمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع این آیه [[نفرین]] و تهدید منکران [[معاد]] است که به آنها گفته میشود: «کشته شوند دروغگویان و [[مرگ]] بر آنها!» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه دروغگویان را مورد تهدید و مذمت قرار داده است و چنین میگوید: «کشته شوند دروغگویان و مرگ بر آنها!» به گفته مکارم، «خراص» (از ماده خرص) در اصل به معنای هر سخنی است که از روی گمان گفته شود و گاه به معنای [[دروغ]] به کار رفته | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه دروغگویان را مورد تهدید و مذمت قرار داده است و چنین میگوید: «کشته شوند دروغگویان و مرگ بر آنها!» به گفته مکارم، «خراص» (از ماده خرص) در اصل به معنای هر سخنی است که از روی گمان گفته شود و گاه به معنای [[دروغ]] به کار رفته است؛ بنابراین معنا «خراصون» کسانی هستند که حرفهای بیپایه و بیسر و ته میزنند و در اینجا منظور منکران و مشککان دربارهٔ معاد است. این جمله به صورت نفرین بر آنها بیان شده و این نفرین نشاندهنده آن است که این افراد مرگشان بهتر از وجودشان است. از این رو بعضی [[تفسیر قرآن|مفسران]] «قتل» را در اینجا به معنای طرد و محروم از [[رحمت]] [[خداوند]] [[تفسیر قرآن|تفسیر]] کردهاند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۵–۳۱۶|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ذاریات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره ذاریات دهمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع این آیه نفرین و تهدید منکران معاد است که به آنها گفته میشود: «کشته شوند دروغگویان و مرگ بر آنها!»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مرگ بر دروغگویان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مرگ بر دروغ زنان»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه دروغگویان را مورد تهدید و مذمت قرار داده است و چنین میگوید: «کشته شوند دروغگویان و مرگ بر آنها!» به گفته مکارم، «خراص» (از ماده خرص) در اصل به معنای هر سخنی است که از روی گمان گفته شود و گاه به معنای دروغ به کار رفته است؛ بنابراین معنا «خراصون» کسانی هستند که حرفهای بیپایه و بیسر و ته میزنند و در اینجا منظور منکران و مشککان دربارهٔ معاد است. این جمله به صورت نفرین بر آنها بیان شده و این نفرین نشاندهنده آن است که این افراد مرگشان بهتر از وجودشان است. از این رو بعضی مفسران «قتل» را در اینجا به معنای طرد و محروم از رحمت خداوند تفسیر کردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۴۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۱۵–۳۱۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
