آیه ۲۸ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۸ سوره ذاریات''' بیست و هشتمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه آمده است که [[فرشتگان]] به [[ابراهیم]] بشارت تولد فرزندی دانا را دادند. | '''آیه ۲۸ سوره ذاریات''' بیست و هشتمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه آمده است که [[فرشتگان]] به [[ابراهیم]] بشارت تولد فرزندی دانا را دادند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش کرد: [[قرآن]] در ادامه ماجرای ابراهیم و مهمانان میگوید: «[ابراهیم تصور میکرد آنها انسانند و از اینکه دست به غذا نمیبرند] احساس ترس و وحشت کرد.» «ایجاس» (از ماده وجس) در اصل به معنای صدای مخفی است و چون با «خیفة» همراه شده به معنای ترس معنا میشود. در ادامه آیه مهمانان به او گفتند: «نترس و پس از آن او را بشارت به تولد پسری دانا دادند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش کرد: [[قرآن]] در ادامه ماجرای ابراهیم و مهمانان میگوید: «[ابراهیم تصور میکرد آنها انسانند و از اینکه دست به غذا نمیبرند] احساس ترس و وحشت کرد.» «ایجاس» (از ماده وجس) در اصل به معنای صدای مخفی است و چون با «خیفة» همراه شده به معنای ترس معنا میشود. در ادامه آیه مهمانان به او گفتند: «نترس و پس از آن او را بشارت به تولد پسری دانا دادند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۶–۳۴۷|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۰۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ذاریات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۸ سوره ذاریات بیست و هشتمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه آمده است که فرشتگان به ابراهیم بشارت تولد فرزندی دانا را دادند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و (در دل) از ایشان احساس ترس و وحشت کرد گفتند: مترس، و او را به فرزندی دانا مژده دادند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس از آنان ترسی در دل یافت، گفتند مترس و او را به فرزندی دانا بشارت دادند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش کرد: قرآن در ادامه ماجرای ابراهیم و مهمانان میگوید: «[ابراهیم تصور میکرد آنها انسانند و از اینکه دست به غذا نمیبرند] احساس ترس و وحشت کرد.» «ایجاس» (از ماده وجس) در اصل به معنای صدای مخفی است و چون با «خیفة» همراه شده به معنای ترس معنا میشود. در ادامه آیه مهمانان به او گفتند: «نترس و پس از آن او را بشارت به تولد پسری دانا دادند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۷۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۴۶–۳۴۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
