بدون تصویر

آیه ۴۳ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۴۳ سوره ذاریات''' چهل و سومین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به داستان سرنوشت [[قوم ثمود]] و مهلت سه روزه [[صالح]] به آنهاست.  
'''آیه ۴۳ سوره ذاریات''' چهل و سومین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به داستان سرنوشت [[قوم ثمود]] و مهلت سه روزه [[صالح]] به آنهاست.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در این آیه به طور اجمالی به سرنوشت قوم ثمود اشاره شده و درباره آنها چنین آمده است: «آنان مدت کوتاهی از زندگی بهره‌مند بودند و سپس به [[عذاب]] الهی دچار و گرفتار شدند.» به گفته مکارم، منظور از «حتی حین» همان سه روز مهلتی است که [[پیامبر]]<nowiki/>شان صالح به آنها داد تا بلکه با [[توبه]] بازگردند؛ اما آنها توجهی ننمودند و همچنان در برابر صالح [[تکبر]] ورزیدند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۶|ج=۲۲}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در این آیه به‌طور اجمالی به سرنوشت قوم ثمود اشاره شده و دربارهٔ آنها چنین آمده است: «آنان مدت کوتاهی از زندگی بهره‌مند بودند و سپس به [[عذاب]] الهی دچار و گرفتار شدند.» به گفته مکارم، منظور از «حتی حین» همان سه روز مهلتی است که [[پیامبر]]<nowiki/>شان صالح به آنها داد تا بلکه با [[توبه]] بازگردند؛ اما آنها توجهی ننمودند و همچنان در برابر صالح [[تکبر]] ورزیدند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۶|ج=۲۲}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۰۶

آیه ۴۳ سوره ذاریات
مشخصات قرآنی
نام سورهذاریات
تعداد آیات سوره۶۰
شماره آیه۴۳
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۳ سوره ذاریات چهل و سومین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به داستان سرنوشت قوم ثمود و مهلت سه روزه صالح به آنهاست.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّىٰ حِينٍ آیهٔ ۴۳ از سورهٔ ۵۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و در سرگذشت قوم ثمود نیز پند و عبرت است، آنگاه که بدانان گفته شد: تا مدّتی بهره‌مند شوید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و در مورد ثمود آنگاه که به آنان گفته شد که تا زمانی [معین‌] از زندگی برخوردار شوید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در این آیه به‌طور اجمالی به سرنوشت قوم ثمود اشاره شده و دربارهٔ آنها چنین آمده است: «آنان مدت کوتاهی از زندگی بهره‌مند بودند و سپس به عذاب الهی دچار و گرفتار شدند.» به گفته مکارم، منظور از «حتی حین» همان سه روز مهلتی است که پیامبرشان صالح به آنها داد تا بلکه با توبه بازگردند؛ اما آنها توجهی ننمودند و همچنان در برابر صالح تکبر ورزیدند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.