آیه ۳۹ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۹ سوره ذاریات''' | '''آیه ۳۹ سوره ذاریات''' سی و نهمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به این نکته اشاره شده است که [[فرعون]] در برابر [[معجزات]] و دلایل منطقی [[موسی]] تسلیم نشد و به او نسبت سحر و جنون داد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] عکسالعمل فرعون در برابر موسی را بیان کرده است که او نه در برابر معجزات موسی و نه در برابر دلایل منطقی او تسلیم شد. بلکه به موسی نسبت سحر و جنون داد. «رکن» در اصل به | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، [[قرآن]] عکسالعمل فرعون در برابر موسی را بیان کرده است که او نه در برابر معجزات موسی و نه در برابر دلایل منطقی او تسلیم شد. بلکه به موسی نسبت سحر و جنون داد. «رکن» در اصل به معنی ستون و پایه اصلی و بخش مهم هر چیز گفته میشود و در اینجا ممکن است اشاره به ارکان بدن باشد؛ یعنی فرعون بهطور کامل و با تمام ارکان بدن به موسی پشت کرد. برخی نیز گفتهاند منظور در اینجا لشکر او است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۳|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ذاریات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۹ سوره ذاریات سی و نهمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به این نکته اشاره شده است که فرعون در برابر معجزات و دلایل منطقی موسی تسلیم نشد و به او نسبت سحر و جنون داد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنگاه همراه لشکر خویش رویگردان شد و گفت: او جادوگر یا دیوانه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس رو به سپاه خویش برگشت و گفت [او] جادوگر یا دیوانه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، قرآن عکسالعمل فرعون در برابر موسی را بیان کرده است که او نه در برابر معجزات موسی و نه در برابر دلایل منطقی او تسلیم شد. بلکه به موسی نسبت سحر و جنون داد. «رکن» در اصل به معنی ستون و پایه اصلی و بخش مهم هر چیز گفته میشود و در اینجا ممکن است اشاره به ارکان بدن باشد؛ یعنی فرعون بهطور کامل و با تمام ارکان بدن به موسی پشت کرد. برخی نیز گفتهاند منظور در اینجا لشکر او است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۶۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
