آیه ۱۶ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶ سوره انعام''' شانزدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۶ سوره انعام''' شانزدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع این آیه نیاز همه افراد و موجودات به [[رحمت]] [[خداوند]] است که بدون کمک و یاری او هیچ کس نمیتواند کاری انجام بدهد و در این زمینه حتی [[پیامبران]] نیز محتاج به رحمت و لطف خداوند هستند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به این مطلب اشاره دارد که حتی [[پیامبر اسلام]] نیز بدون تکیه بر لطف و رحمت خداوند نمیتواند کاری انجام بدهد و همه چیز به دست اوست. براساس متن آیه چنین آمده است: «هر کس در آن روز بزرگ ([[روز قیامت]]) از مجازات خداوند رهایی یابد؛ مشمول رحمت او شده و این یک موفقیت و پیروزی آشکار است.» به باور مکارم، این آیات آخرین درجه [[توحید]] را بیان میکند و پاسخی است به همه کسانی که در برابر خداوند دستگاه مستقل قائل هستند و به آنها میگوید: حتی پیامبران نیاز به رحمت او دارند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۳-۱۷۴|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره انعام شانزدهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع این آیه نیاز همه افراد و موجودات به رحمت خداوند است که بدون کمک و یاری او هیچ کس نمیتواند کاری انجام بدهد و در این زمینه حتی پیامبران نیز محتاج به رحمت و لطف خداوند هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«کسیکه در آن روز عذاب از وی دور گردانده شود، بیگمان خداوند بر او رحم نموده، و این است پیروزی آشکار»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هرکس که در چنین روزی [بلا] از او بگردد، به راستی [خداوند] بر او رحمت آورده است، و این رستگاری آشکاری است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به این مطلب اشاره دارد که حتی پیامبر اسلام نیز بدون تکیه بر لطف و رحمت خداوند نمیتواند کاری انجام بدهد و همه چیز به دست اوست. براساس متن آیه چنین آمده است: «هر کس در آن روز بزرگ (روز قیامت) از مجازات خداوند رهایی یابد؛ مشمول رحمت او شده و این یک موفقیت و پیروزی آشکار است.» به باور مکارم، این آیات آخرین درجه توحید را بیان میکند و پاسخی است به همه کسانی که در برابر خداوند دستگاه مستقل قائل هستند و به آنها میگوید: حتی پیامبران نیاز به رحمت او دارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۹۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۳۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۷۳-۱۷۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
