آیه ۳۹ سوره ذاریات
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ذاریات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۹ سوره ذاریات سی و نهمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به این نکته اشاره شده است که فرعون در برابر معجزات و دلایل منطقی موسی تسلیم نشد و به او نسبت سحر و جنون داد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَتَوَلَّىٰ بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنگاه همراه لشکر خویش رویگردان شد و گفت: او جادوگر یا دیوانه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس رو به سپاه خویش برگشت و گفت [او] جادوگر یا دیوانه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، قرآن عکسالعمل فرعون در برابر موسی را بیان کرده است که او نه در برابر معجزات موسی و نه در برابر دلایل منطقی او تسلیم شد. بلکه به موسی نسبت سحر و جنون داد. «رکن» در اصل به معنی ستون و پایه اصلی و بخش مهم هر چیز گفته میشود و در اینجا ممکن است اشاره به ارکان بدن باشد؛ یعنی فرعون بهطور کامل و با تمام ارکان بدن به موسی پشت کرد. برخی نیز گفتهاند منظور در اینجا لشکر او است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۶۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
