آیه ۱۱۲ سوره انعام
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۲۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۲ سوره انعام صد و دوازدهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به این مطلب است که همیشه در برابر پیامبران الهی مخالفین و شیاطینی از جن و انس وجود داشته که در راه انبیا کارشکنی میکردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ۚ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بدینگونه برای هر پیامبری دشمنانی از شیاطین انس و جن قرار دادیم گروهی از آنها سخنان فریبنده و بیاساس را پنهانی به گروه دیگر القا میکنند، تا ایشان را فریب دهند، و اگر پروردگارت میخواست چنین کاری را نمیکردند، پس آنان را بگذار تا دروغ ببافد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بدینسان دشمنانی برای هر پیامبر از شیاطین انس و جن پدید آوردیم، و بعضی به بعضی دیگر سخنان آراسته ظاهر فریب، پیام و الهام میدهند، و اگر پروردگارت [به قضای حتمی] میخواست چنین نمیکردند، پس ایشان را با هر افترایی که میبندند واگذار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه بیان میکند که تنها پیامبر اسلام نیست که دشمنان و مخالفانی دارد؛ بلکه تمام پیامبران الهی پیش از او نیز در برابرشان دشمنانی از جن و انس وجود داشته است. این دشمنان و شیاطین کارشان این بوده که سخنان فریبنده را برای اغفال یکدیگر درگوشی به هم میگفتند. بنابه متن آیه، خداوند اگر میخواست میتوانست به اجبار جلوی آنان را بگیرد تا هیچ شیطان و مخالفی در راه انبیا نباشد. اما خداوند این را نخواسته و در پایان آیه نیز به پیامبرش فرمان میدهد که به شیطنت دشمنان اعتنا نکند و آنها را به حال خودشان واگذارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۱۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۲۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۰۶–۴۰۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
