بدون تصویر

آیه ۱۵ سوره نجم: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
خط ۴۲: خط ۴۲:


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع بهشت]]
[[رده:آیه‌های با موضوع محمد]]
[[رده:آیه‌های با موضوع فرشته]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۴۷

آیه ۱۵ سوره نجم
مشخصات قرآنی
نام سورهنجم
تعداد آیات سوره۶۲
شماره آیه۱۵
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۵ سوره نجم پانزدهمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به «جنة المأوی» به عنوان محلی که «سدرة المنتهی» در آنجا قرار دارد؛ اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَىٰ آیهٔ ۱۵ از سورهٔ ۵۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«جنة المأوی نزد آن است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«که جنةالماوی هم نزدیک آن است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به مکانی که «سدرة المنتهی» در آن قرار دارد؛ اشاره کرده است. به گزارش مکارم، «جنة المأوی» به معنای بهشتی است که محل سکونت است. در میان مفسران درمورد اینکه این کدام بهشت است؟ نظرات مختلفی وجود دارد. بعضی آن را «جنة الخلد» که محل آن در آسمان است و جایگاه مؤمنان و متقیان در آخرت خواهد بود. اما برخی آن را مکان خاصی در بهشت می‌دانند که «سدرة المنتهی» در کنار آن است و جایگاه خاصان است. گروهی نیز آن را بهشت برزخی دانسته‌اند که ارواح شهدا و مؤمنان موقتاً به آنجا می‌روند. مکارم در ادامه، تفسیر اخیر را مناسب‌تر می‌داند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.