آیه ۲۸ سوره محمد: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۸ سوره محمد''' بیست و هشتمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۸ سوره محمد''' بیست و هشتمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث، به علت [[عذاب الهی]] [[منافقان]] در هنگام [[مرگ]] پرداخته شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] علت عذاب الهی منافقان را چنین بازگو میکند: «این عذاب و كیفر به خاطر آن است که آنها از آنچه [[خداوند]] را به خشم میآورد پیروی کردند و آنچه را موجب خشنودی اوست [[کراهت]] داشتند، لذا خداوند اعمالشان را [[حبط]] و نابود کرد.» به گفته مکارم، شرط قبولی اعمال و هر گونه تلاش و كوشش رضای خداست. لذا کسانی که مخالف رضای خدا در دنیا عمل میکنند، اعمالشان نابود شده و با دست خالی رهسپار [[آخرت]] میشوند. برخلاف [[مؤمنان]] و نیکوکاران که وضعیت مخالف آنان دارند و آنها به خاطر اعمال نیکشان مورد استقبال و سلام [[فرشتگان]] قرار میگیرند و در [[بهشت]] پر نعمت الهی وارد میشوند. همچنین یادآوری این نکته نیز لازم است که خشم و غضب و سخط در مورد خداوند به معنای تاثر نفسانی نیست، همانگونه كه رضای او نیز به معنای انبساط روح نمیباشد، بلكه همانگونه كه در [[حدیثی]] از [[جعفر صادق]] آمده: «خشم خدا [[عقاب]] اوست و رضای او [[ثواب]] او.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۵-۴۷۶|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | محمد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۸ | ||||
| شماره آیه | ۲۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۸ سوره محمد بیست و هشتمین آیه از چهل و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث، به علت عذاب الهی منافقان در هنگام مرگ پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«این بدان جهت است که آنان از آنچه که خداوند را به خشم آورد پیروی کردند و (کسب) خشنودیاش را ناخوش داشتند پس (خداوند) اعمالشان را تباه ساخت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«این از آن است که از آنچه خداوند را به خشم آورد پیروی میکنند و خشنودی او را ناخوش دارند، و [خداوند] اعمالشان را تباه [و بیارزش] کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن علت عذاب الهی منافقان را چنین بازگو میکند: «این عذاب و كیفر به خاطر آن است که آنها از آنچه خداوند را به خشم میآورد پیروی کردند و آنچه را موجب خشنودی اوست کراهت داشتند، لذا خداوند اعمالشان را حبط و نابود کرد.» به گفته مکارم، شرط قبولی اعمال و هر گونه تلاش و كوشش رضای خداست. لذا کسانی که مخالف رضای خدا در دنیا عمل میکنند، اعمالشان نابود شده و با دست خالی رهسپار آخرت میشوند. برخلاف مؤمنان و نیکوکاران که وضعیت مخالف آنان دارند و آنها به خاطر اعمال نیکشان مورد استقبال و سلام فرشتگان قرار میگیرند و در بهشت پر نعمت الهی وارد میشوند. همچنین یادآوری این نکته نیز لازم است که خشم و غضب و سخط در مورد خداوند به معنای تاثر نفسانی نیست، همانگونه كه رضای او نیز به معنای انبساط روح نمیباشد، بلكه همانگونه كه در حدیثی از جعفر صادق آمده: «خشم خدا عقاب اوست و رضای او ثواب او.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره محمد، چهل و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حدید و پیش از سوره رعد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره محمد، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۵۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۴۷۵-۴۷۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره محمد»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
