آیه ۳ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره انبیاء'''، سومین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۳ سوره انبیاء'''، سومین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به صفات و طرحهای [[شیطانی]] غافلان و بیخبران از حساب [[روز رستاخیز]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه آیات قبل، در این آیه به این نکته پرداخته است که آن غافلان و بیخبران از حساب و کتاب قیامت دلهایشان نیز در لهو و غفلت فرو رفته بود و برای اینکه مردم به سمت [[پیامبر]] [[خدا]] نروند؛ به نجواهای مخفیانه شیطانی میپرداختند و به یکدیگر میگفتند: «او یک بشر عادی است. (درحالیکه به گفته قرآن، او یک بشر عادی و معمولی نیست و بر او [[وحی]] میشود.) قرآن در ادامه به آن توطئه گران میگوید: «آیا شما به سراغ (ادعای) [[سحر]] میروید با اینکه میبینید؟!» به گزارش مکارم، دلیل آنکه دشمنان [[اسلام]] مخفیانه و پنهانی با یکدیگر درگوشی سخن میگفتند این بود که در برابر توده مردم و در مقابل [[پیامبر اسلام|پیامبر]] با طرح واحد و یکدستی بایستند و دوم آنکه با وجود اینکه آن [[مشرکان]] در [[مکه]]، از لحاظ قدرت از [[مسلمانان]] برتر بودند؛ اما از نظر منطق و قدرت نفوذ کلام نمیتوانستند در برابر پیامبر و یارانش بایستند. به هر حال این افراد در تهمتهایی که نسبت به پیامبر داشتند؛ بر دو مطلب تکیه میکردند: بشر بودن پیامبر و ساحر خواندن او.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۵-۳۵۶|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۱۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره انبیاء، سومین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به صفات و طرحهای شیطانی غافلان و بیخبران از حساب روز رستاخیز اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(درحاليکه) دلهايشان غافل است و ستمکاران در نهان به نجوي و سخن در گوشي پرداختند که اين (شخص) جز انساني همچون شما نيست، آيا به سراغ جادو ميرويد؟ حال آنکه (حقيقت را) ميبينيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«دلبسته لهوند، و ستمپیشگان [مشرک] رازگوییشان را پوشیده داشتند [و گفتند] آیا این [پیامبر] جز بشری همانند شماست، آیا دیده و دانسته به سوی جادو میروید؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه آیات قبل، در این آیه به این نکته پرداخته است که آن غافلان و بیخبران از حساب و کتاب قیامت دلهایشان نیز در لهو و غفلت فرو رفته بود و برای اینکه مردم به سمت پیامبر خدا نروند؛ به نجواهای مخفیانه شیطانی میپرداختند و به یکدیگر میگفتند: «او یک بشر عادی است. (درحالیکه به گفته قرآن، او یک بشر عادی و معمولی نیست و بر او وحی میشود.) قرآن در ادامه به آن توطئه گران میگوید: «آیا شما به سراغ (ادعای) سحر میروید با اینکه میبینید؟!» به گزارش مکارم، دلیل آنکه دشمنان اسلام مخفیانه و پنهانی با یکدیگر درگوشی سخن میگفتند این بود که در برابر توده مردم و در مقابل پیامبر با طرح واحد و یکدستی بایستند و دوم آنکه با وجود اینکه آن مشرکان در مکه، از لحاظ قدرت از مسلمانان برتر بودند؛ اما از نظر منطق و قدرت نفوذ کلام نمیتوانستند در برابر پیامبر و یارانش بایستند. به هر حال این افراد در تهمتهایی که نسبت به پیامبر داشتند؛ بر دو مطلب تکیه میکردند: بشر بودن پیامبر و ساحر خواندن او.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۱۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۳۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۵۵-۳۵۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
