آیه ۷ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره انبیاء، هفتمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه به جنبه بشر بودن پیامبر اشاره شده که مشرکان آن را بهانهای برای عدم ایمان آوردنشان قرار میدادند ولی قرآن به آنان پاسخ داده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و پيش از تو جز مرداني را نفرستاديم که به آنان وحي ميکرديم، پس اگر شما نميدانيد از اهل کتاب بپرسيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ما پیش از تو جز مردانی که به آنان وحی میفرستادیم، نفرستادیم، اگر نمیدانید از پژوهندگان کتابهای آسمانی بپرسید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در برابر بهانه بشر بودن پیامبر چنین پاسخ داده است که «ای محمد، تنها تو پیامبر نیستی، بلکه پیامبرانی هم پیش از تو بودند که بر آنان وحی میفرستادیم. اگر شما نمیدانید، از آگاهان بپرسید.» به گزارش مکارم، «اهل ذکر» از نظر لغوی به آگاهان و مطلعان اطلاق میشود. اما در مصداق آیه، منظور دانشمندان اهل کتاب هستند. همچنین از این آیه حکم و قانون کلی «رجوع جاهل به عالم» برداشت شده و فقهای مسلمان «جواز تقلید از مجتهد» را از این آیه استدلال کردهاند. به گزارش او، در روایاتی که از اهل بیت بیان شده، «اهل ذکر» علی و سایر امامان اهل بیت معرفی شدهاند که از نظر مکارم این روایات در مقام بیانکننده روشنترین و واضحترین مصداقهای این قانون کلی هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۳۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۶۰–۳۶۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
