آیه ۸۳ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۸۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۳ سوره انبیاء، هشتاد و سومین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به بخشی از زندگی ایوب پیامبر اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و ايوب را (ياد کن) بدانگاه که پروردگار خود را به فرياد خواند (و گفت): بيگمان بيماري به من رسيده است و تو مهربانترين مهربانان هستي»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ایوب را [یاد کن] که پروردگارش را به دعا ندا داد که به من رنج رسیده است و حال آنکه تو مهربانترین مهربانانی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در بیان سرگذشت دهمین پیامبر الهی در این سوره، به ایوب اشاره دارد و چنین میگوید: «به یادآور ایوب را هنگامیکه پروردگار خود را خواند و به درگاه خدا میگفت: ناراحتی و بیماری و مشکلات به من روی آورده و تو مهربانترین مهربانانی.» «ضر» به معنای هرگونه بدی و ناراحتی است که به روح یا جسم انسان برسد. همچنین به نقص عضو، از بین رفتن مال، مرگ عزیزان و برباد رفتن آبرو نیز گفته شده است. به گفته مکارم، ایوب به هنگام دعا کردن نهایت ادب را به کار میبرد و از تعبیراتی که در آن بوی شکایت باشد، نیز استفاده نمیکرد. او خداوند را به صفت ارحم الراحمین صدا میزد که به جهت رعایت رسم ادب و بزرگ داشتن مقام خداوند بوده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۷۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۳۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۷۷–۴۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
