آیه ۱۸ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸ سوره انبیاء، هیجدهمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه به این مطلب اشاره شده که اساس عالم بر حق است و در آن باطل راه ندارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بلکه حق را بر باطل ميافکنيم، پس آن را در هم ميشکند، و به ناگاه باطل محو و نابود ميشود و واي بر شما به سبب توصيفي که ميکنيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بلکه حق را بر باطل میکوبیم و آن را فرو میشکافد، آنگاه است که آن نابود میگردد، و وای بر شما از توصیفی که میکنید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن به مشرکانی که دنیا را بیهدف و مایه سرگرمی میدانند، میگوید: «این جهان بر اساس باطل بنا نهاده نشده، بلکه ما حق را بر سر باطل میکوبیم تا آن را هلاک و نابود کند. اما وای بر شما از این توصیفی که از بیهدفی عالم دارید.» به گفته مکارم، «یدمغه» به معنای شکستن جمجمه سر است و «نقذف» (از ماده قذف) به معنی پرتاب کردن از راه دور. تعبیر به «زاهق» نیز به معنای چیزی است که به کلی از بین رفته و به کار رفتن «یدمغ» و «نقذف» به شکل مضارع نشاندهنده استمرار این امر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۲۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۷۱–۳۷۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
