آیه ۸۷ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۸۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۷ سوره انبیاء، هشتاد و هفتمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به سرگذشت یونس از پیامبران الهی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و (ياد کن) ذالنون را وقتي که خشمگين بيرون رفت و گمان برد که بر او سخت و تنگ نميگيريم، و در تاريکيها ندا در داد که معبود (راستيني) جز تو نيست، تو پاک و منزهي، به راستي من از ستمکاران بودم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ذوالنون [/ صاحب ماهی /یونس] را [یاد کن] که خشمگنانه به راه خود رفت، و گمان کرد هرگز بر او تنگ نمیگیریم، آنگاه در دل تاریکی ندا در داد که خدایی جز تو نیست، پاکا که تویی، من از ستمکاران بودم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به گوشهای از زندگی یونس اشاره دارد و میگوید: «ذالنون را به یادآور، هنگامیکه بر قوم بتپرست و نافرمان خود خشمگین شد و از آنها کناره گرفت، درحالیکه گمان نمیکرد بر او تنگ و سخت بگیریم. وقتیکه یونس در فشار عظیمی قرار گرفت و نهنگ او را بلعید؛ به درگاه خداوند چنین میگفت: خدایا معبودی جز تو نیست؛ تو منزهی، من از ستمکاران بودم!» به گزارش مکارم، یونس مرتکب ترک اولی شده بود و به همین خاطر خداوند او را در آن فشار و سختی بزرگی قرار داد تا او با درخواست و دعا کردن از خدا، از آن وضعیت نجات یابد. «نون» در لغت به ماهی عظیم مانند نهنگ یا وال گفته میشود و بر این اساس «ذاالنون» به معنای صاحب نهنگ است که در اینجا اشاره دارد به یونس که در شکم آن زندانی شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۷۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۳۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۸۴–۴۸۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.