آیه ۳۴ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۴ سوره انبیاء، سی و چهارمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به قانون مرگ اشاره شده است که خداوند برای همه انسانها قرار داده است حتی برای فرستادگان خودش.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و پيش از تو براي هيچ انساني جاودانگي مقرر نداشتهايم، آيا اگر تو بميري ايشان جاودانه ميمانند؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ما پیش از تو هم برای هیچ انسانی جاودانگی مقرر نداشتهایم، آیا اگر تو بمیری آنان جاویدانند؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به این نکته اشاره دارد که مشرکان برای سرباز زدن از پذیرش دعوت پیامبر اسلام چنین میگفتند و عقیده داشتند که اگر این شخص که معتقد است خاتم پیامبران است، باید هرگز نمیرد تا آیینش حفظ شود و مرگ او دلیلی است بر دروغ بودن ادعای او. به گزارش مکارم، قرآن در پاسخ به آنها چنین بیان میکند: «ما برای هیچ بشری قبل از تو زندگی جاویدان قرار ندادیم. اگر تو بمیری، آیا آنها زندگی ابدی خواهند داشت؟!» بنابراین باقی ماندن مذهب و آیینی نیازی به وجود دائمی پیامبر ندارد. چراکه به واسطه جانشینان او ادامه پیدا میکند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۴۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۹۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۰۲–۴۰۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
