آیه ۳۵ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۵ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۵ سوره انبیاء، سی و پنجمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. موضوع آیه وجود قانون مرگ در نظام هستی و آزمایش انسانها به وسیله خیر و شر است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هر انساني مزۀ مرگ را ميچشد، و شما را به سختي و آسايش ميآزماييم، و بهسوی ما بازگردانده ميشويد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هر جانداری چشنده [طعم] مرگ است و شما را به بد و نیک، چنانکه باید و شاید، میآزماییم، و به سوی ما بازگردانده میشوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای تمام نفوس قانون کلی مرگ را مسلم میداند و چنین بیان میکند: «هر انسانی طعم مرگ را میچشد و ما شما را با بدیها و نیکیها آزمایش میکنیم و به سوی ما بازمیگردید.» به گفته مکارم، «نفس» در اینجا اشاره به روح انسان است که به هنگام مرگ از جسم انسانها خارج میشود. در ادامه آیه، بحث امتحان انسان به وسیله خیر و شر مطرح شده که در آیه «شر» مقدم بر «خیر» آورده شده است. به گزارش مکارم، «شر» در اینجا شر مطلق نیست و منظور شر نسبی است و از نظر نگاه توحیدی اسلام، اصولاً در عالم هستی شر مطلقی وجود ندارد. در پایان آیه نیز به مسئله معاد اشاره شده که نشان میدهد از خلقت انسانها و این دنیا هدفی در کار بوده و اینها همه بیهوده آفریده نشدهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۴۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۹۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۰۴–۴۰۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
