آیه ۹۱ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۹۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۱ سوره انبیاء، نود و یکمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به مریم مادر عیسی از پیامبران الهی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و (ياد کن) زني را که پاکدامني ورزيد، آنگاه از روح خويش در آن دميديم، و او و فرزندش را نشانهاي براي جهانيان قرار داديم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و همچنین آن زن که پاکدامنی ورزید و ما از روح خویش در او دمیدیم و او و پسرش را پدیده شگرفی برای جهانیان گرداندیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن پس از طرح و بیان زندگی برخی از پیامبران خداوند در این آیه به نام و سرگذشت مریم مادر عیسی اشاره دارد و میگوید: «به خاطر بیاور مریم را که دامانش را از هرگونه آلودگی نگاه داشت و ما از روح خود در او دمیدیم و ا و و فرزندش را به عنوان نشانهای بزرگ از عظمت و قدرت خدا برای جهانیان قرار دادیم.» به گزارش مکارم، نام بردن از مریم در این سوره در کنار دیگر پیامبران یا به جهت فرزند او عیسی است یا به خاطر شباهت تولدش با تولد یحیی یا اینکه برای این است که نشان دهد عظمت و بزرگی مقام تنها برای مردان نیست، بلکه زنان بزرگی مانند او در طول تاریخ بودهاند که الگو و اسوه نیکویی هستند برای زنان جهان.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۸۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۳۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۹۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
