آیه ۶ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره انبیاء، ششمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه به درخواست مشرکان دربارهٔ آوردن معجزات پاسخ داده شده است که بر طبق متن آیه، اینگونه معجزات هرگز عملی نمیشوند. چراکه اولا از روی حقیقت طلبی نیستند و ثانیاً با پدیدار شدن این معجزات به دلیل اتمام حجت بر مردم، عذاب الهی بر آنان نازل میگردد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پيش از آنان (نيز مردمِ) هيچ شهري که (اهلِ) آن را نابود کرديم ايمان نياوردند، آيا اينان ايمان ميآورند؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پیش از آنان هم اهل هیچ شهری که [بعدها] نابودش کردیم، ایمان نیاورده بودند، آیا آن وقت اینان ایمان میآورند؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن پس از بیان شش نمونه از ایرادها و بهانههای دشمنان اسلام در آیات قبل، در این آیه به معجزات اقتراحی اشاره دارد و در پاسخ به درخواست مشرکان چنین میگوید: «تمام شهرها و آبادیهایی که پیش از شما درخواست چنین معجزاتی داشتند، هلاکشان گردانیدیم. به جهت آنکه چون بر آنها این معجزات آمد، ایمان نیاوردند، آیا شما ایمان میآورید؟!» به گفته مکارم، این آیه هم اخطاری است به مشرکان که در صورت آمدن معجزه اگر ایمان نیاورند، هلاکشان حتمی است و هم اینکه این پاسخ نشان میدهد که اینگونه سخنان تازگی ندارد و همیشه در طول تاریخ، افراد لجوج به آوردن این بهانهها متوسل میشوند ولی سرانجام با هلاکت و نابودی توسط عذاب الهی روبرو میگردند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۲۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۳۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۶۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
