آیه ۹ سوره جاثیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹ سوره جاثیه''' نهمین [[آیه]] از چهل و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۹ سوره جاثیه''' نهمین [[آیه]] از چهل و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به رفتار زشت [[کافران]] نسبت به آیات الهی اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، نحوه برخورد کافران [[تکبر|متکبر]] و لجوج را اینگونه توصیف کرده است: «و هر گاه این مستکبر لجوج چیزی از آیات ما را بداند و از آن آگاه شود آن را به باد استهزا میگیرد. برای آنها [[عذاب]] خوار کنندهای است.» به گفته مکارم، با توجه به دو آیه اخیر، کافران لجوج و مستکبر دارای دو حالت هستند: نخست اینکه غالبا آیات الهی را میشنوند اما آن را نادیده گرفته و با بیاعتنایی از آن میگذرند. گویی اصلا آن را نشنیدهاند و حالت دوم اینکه اگر بشنوند و بخواهند به آن اعتنا کنند، کاری جز استهزا و مسخره کردن ندارند. سرچشمه هر دو حالت نیز از جهل و لجاجت و دشمنی آنهاست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۸-۲۳۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | جاثیه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۷ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره جاثیه نهمین آیه از چهل و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به رفتار زشت کافران نسبت به آیات الهی اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامیکه چیزی از آیا ما را فرا میگیرد آنرا به ریشخند میگیرد، ایشان عذاب خوار کنندهای دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون از چیزی از آیات ما آگاه شود، آن را به ریشخند میگیرد، اینانند که برایشان عذاب خوارکننده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، نحوه برخورد کافران متکبر و لجوج را اینگونه توصیف کرده است: «و هر گاه این مستکبر لجوج چیزی از آیات ما را بداند و از آن آگاه شود آن را به باد استهزا میگیرد. برای آنها عذاب خوار کنندهای است.» به گفته مکارم، با توجه به دو آیه اخیر، کافران لجوج و مستکبر دارای دو حالت هستند: نخست اینکه غالبا آیات الهی را میشنوند اما آن را نادیده گرفته و با بیاعتنایی از آن میگذرند. گویی اصلا آن را نشنیدهاند و حالت دوم اینکه اگر بشنوند و بخواهند به آن اعتنا کنند، کاری جز استهزا و مسخره کردن ندارند. سرچشمه هر دو حالت نیز از جهل و لجاجت و دشمنی آنهاست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره جاثیه، چهل و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره دخان و پیش از سوره احقاف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۴) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره جاثیه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۷۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۲۳۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۳۸-۲۳۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره جاثیه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
