آیه ۱۰ سوره نور: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره نور''' دهمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۰ سوره نور''' دهمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به این مطلب اشاره شده است که اگر [[فضل]] و [[رحمت]] [[خدا]] نبود و خداوند از بندگانش نمیگذشت؛ بسیاری از مردم هلاک میشدند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: این آیه برنامه «[[لعان]]» را یک فضل الهی دانسته است که مشکل روابط همسران را به نحو صحیحی حل میکند. به گزارش مکارم، نتایج این برنامه اینست که اگر مرد کار خلافی از همسرش دید، مجبور نیست سکوت کند و میتواند نزد حاکم شرع دادخواهی کند. زن نیز به مجرد این اتهام در معرض مجازات [[حد زنای محصنه]] قرار نمیگیرد و میتواند از [[حق]] خودش دفاع کند. از سوی سوم مرد نیاز ندارد برای حل این مشکل به دنبال چهار [[شاهد]] باشد و اینگونه آبرویش حفظ میشود. از سوی دیگر هنگامیکه این زن و شوهر نمیتوانند با هم زندگی کنند؛ از هم جدا میشوند و در آینده نیز اجازه ازدواج با هم را ندارند و در آخر تکلیف فرزند هم در این مسئله روشن میشود. به همین جهت است که گفته شده این برنامه فضل و رحمت الهی است. در پایان آیه به دو نام از [[اسماء الحسنی]] [[خداوند]] اشاره شده است: [[تواب]] و [[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]].<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۲-۳۸۳|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره نور دهمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه به این مطلب اشاره شده است که اگر فضل و رحمت خدا نبود و خداوند از بندگانش نمیگذشت؛ بسیاری از مردم هلاک میشدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نمیبود و اينكه خداوند توبهپذير و حكيم است (بر آن كس از دو لعنت كننده كه دروغ گفته است آنچه را وارد میكرد كه براي خويشتن خواسته است)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر بخشش و بخشایش الهی و رحمت او بر شما نباشد و اینکه خداوند توبهپذیر فرزانه است [کار بر شما دشوار میشد]»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: این آیه برنامه «لعان» را یک فضل الهی دانسته است که مشکل روابط همسران را به نحو صحیحی حل میکند. به گزارش مکارم، نتایج این برنامه اینست که اگر مرد کار خلافی از همسرش دید، مجبور نیست سکوت کند و میتواند نزد حاکم شرع دادخواهی کند. زن نیز به مجرد این اتهام در معرض مجازات حد زنای محصنه قرار نمیگیرد و میتواند از حق خودش دفاع کند. از سوی سوم مرد نیاز ندارد برای حل این مشکل به دنبال چهار شاهد باشد و اینگونه آبرویش حفظ میشود. از سوی دیگر هنگامیکه این زن و شوهر نمیتوانند با هم زندگی کنند؛ از هم جدا میشوند و در آینده نیز اجازه ازدواج با هم را ندارند و در آخر تکلیف فرزند هم در این مسئله روشن میشود. به همین جهت است که گفته شده این برنامه فضل و رحمت الهی است. در پایان آیه به دو نام از اسماء الحسنی خداوند اشاره شده است: تواب و حکیم.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۳۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۰۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۳۸۲-۳۸۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
