آیه ۴ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره انعام''' چهارمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۴ سوره انعام''' چهارمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع آیه رویگردانی [[مشرکان]] از آیات الهی است که آنها به خاطر لجاجت و [[تکبر]]<nowiki/>شان نسبت به آیات خداوند بیاعتنایی میکنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه بر لجاجت و تکبر مشرکان در برابر [[حق]] و آیات الهی تأکید دارد و در این باره چنین میگوید: «آنها چنان لجوج هستند که هر نشانهای از نشانههای [[خداوند]] را میبینند؛ فورا از آن روی برمیگردانند و بدان بیاعتنایی میکنند.» به گفته مکارم، این حالت سرکشی و لجاجت تنها منحصر به مشرکان عرب زمان ظهور [[اسلام]] نبوده؛ بلکه اکنون نیز بسیاری از افراد هستندکه حتی حاضر به شنیدن حق نیستند و به آن پشت میکنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۲-۱۵۳|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره انعام چهارمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع آیه رویگردانی مشرکان از آیات الهی است که آنها به خاطر لجاجت و تکبرشان نسبت به آیات خداوند بیاعتنایی میکنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هیچ نشانه و دلیلی از نشانههای پروردگارشان پیش آنها نمیآمد مگر اینکه از آن روی برمیتافتند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هیچ آیهای از آیات پروردگارشان برای آنان [مشرکان] نیامد مگر آنکه از آن رویگردان بودند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه بر لجاجت و تکبر مشرکان در برابر حق و آیات الهی تأکید دارد و در این باره چنین میگوید: «آنها چنان لجوج هستند که هر نشانهای از نشانههای خداوند را میبینند؛ فورا از آن روی برمیگردانند و بدان بیاعتنایی میکنند.» به گفته مکارم، این حالت سرکشی و لجاجت تنها منحصر به مشرکان عرب زمان ظهور اسلام نبوده؛ بلکه اکنون نیز بسیاری از افراد هستندکه حتی حاضر به شنیدن حق نیستند و به آن پشت میکنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۸۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۵۲-۱۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
