آیه ۱۹ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹ سوره انعام''' نوزدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۹ سوره انعام''' نوزدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه در برابر درخواست [[مشرکان]] از [[پیامبر اسلام]] مبنی بر طلب [[شاهد]] و [[گواه]] بر صدق گفتارش نازل شده که [[قرآن]]، [[خداوند]] را بزرگترین گواه و خودش را برترین دلیل بر این مطلب عنوان کرده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، درباره مطالبه مشرکان از پیامبر اسلام است که آنها برای دعوت او و دلیل بر صدق گفتارش از او شاهد و گواه میخواهند. براساس متن آیه، به پیامبر گفته میشود که «بگوید خداوند گواه بین او و مشرکان است و دلیل حرفش را نیز نزول قرآن بر خودش بیان میکند.» سپس درباره هدف نزول قرآن اینچنین آمده که «قرآن از این جهت بر من نازل شد که شما و تمام کسانی را که در طول تاریخ و در تمام جهان هستند و این سخن به آنها میرسد، از مخالفت با فرمان خدا بترسانم و آنها را به عواقب این کار [[انذار]] و هشدار بدهم.» در پایان آیه به پیامبر دستور داده شده که از مشرکان بپرسد: آیا آنها شهادت میدهند که خدایان دیگری با خدا هست؟ و پس از آن میگوید: «بگو من هرگز چنین گواهی را نمیدهم و از هر آنچه برای او شریک قرار دهند، بیزارم.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۹-۱۸۱|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۲۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره انعام نوزدهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه در برابر درخواست مشرکان از پیامبر اسلام مبنی بر طلب شاهد و گواه بر صدق گفتارش نازل شده که قرآن، خداوند را بزرگترین گواه و خودش را برترین دلیل بر این مطلب عنوان کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَٰذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ ۚ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَىٰ ۚ قُلْ لَا أَشْهَدُ ۚ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: گواهیِ چه کسی از همه برتر است؟ بگو: خدا میان من و شما گواه است، و این قرآن به من وحی شده است تا شما و کسانی را که این (قرآن) بدانها میرسد، بیم دهم آیا شما گواهی میدهید که در کنار خدا، معبودان دیگری وجود دارند؟ بگو: من گواهی نمیدهم، بگو: همانا او معبود یگانه است، و من از آنچه شریک خدا قرار میددهد، بیزارم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو [و بپرس] شهادت چه کسی برتر است، بگو خدا که بین ما و شما گواه است، و این قرآن بر من وحی میشود که بدان شما را و هر کس را که [این پیام] به او برسد، هشدار دهم، آیا شما شهادت میدهید که خدایان دیگری در جنب خداوند وجود دارد؟ بگو من چنین شهادتی نمیدهم، بگو همانا او خدای یگانه است، و من از شریکی که میآورید، بری و برکنارم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، درباره مطالبه مشرکان از پیامبر اسلام است که آنها برای دعوت او و دلیل بر صدق گفتارش از او شاهد و گواه میخواهند. براساس متن آیه، به پیامبر گفته میشود که «بگوید خداوند گواه بین او و مشرکان است و دلیل حرفش را نیز نزول قرآن بر خودش بیان میکند.» سپس درباره هدف نزول قرآن اینچنین آمده که «قرآن از این جهت بر من نازل شد که شما و تمام کسانی را که در طول تاریخ و در تمام جهان هستند و این سخن به آنها میرسد، از مخالفت با فرمان خدا بترسانم و آنها را به عواقب این کار انذار و هشدار بدهم.» در پایان آیه به پیامبر دستور داده شده که از مشرکان بپرسد: آیا آنها شهادت میدهند که خدایان دیگری با خدا هست؟ و پس از آن میگوید: «بگو من هرگز چنین گواهی را نمیدهم و از هر آنچه برای او شریک قرار دهند، بیزارم.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۹۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۷۹-۱۸۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
