آیه ۱۰۷ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰۷ سوره انعام''' صد و هفتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۰۷ سوره انعام''' صد و هفتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به این مطلب است که [[ایمان]] آوردن اجباری نیست و [[خداوند]] هرگز [[پیامبر]] را به عنوان وکیل و حفیظ بر مردم قرار نداده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه تأکید دارد که خداوند هرگز مردم را به اجبار وادار به ایمان و [[اسلام]] آوردن نمیکند که بنبر متن آیه اگر میخواست اینگونه میشد، همگی ایمان می آوردند و هیچ کس [[مشرک]] نمیشد. (اما این خواست خدا نیست.) سپس در ادامه آیه به [[پیامبر اسلام]] گفته میشود: «تو نیز مسئول اعمال مردم نیستی و نباید آنها را مجبور به پذیرفتن ایمان کنی. همینطور وظیفه نداری آنها را به اجبار به کار خیر دعوت کنی.» به گزارش مکارم، تفاوت «حفیظ» و «وکیل» در این است که حفیظ به کسی میگویند که از شخصی یا چیزی مراقبت میکند و او را از ضرر و زیان حفظ میکند، اما وکیل کسی است که برای جلب منافع کسی تلاش مینماید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۲-۳۹۳|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۰۷ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰۷ سوره انعام صد و هفتمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به این مطلب است که ایمان آوردن اجباری نیست و خداوند هرگز پیامبر را به عنوان وکیل و حفیظ بر مردم قرار نداده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر خدا میخواست شرک نمیورزیدند، و ما ترا مراقب ایشان قرار ندادهایم، و ترا مکلف نساختهایم که به اصلاح احوالشان بپردازی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر خداوند میخواست، شرک نمیورزیدند، ولی تو را نگهبان آنان نگماشتهایم و تو کارساز آنان نیستی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه تأکید دارد که خداوند هرگز مردم را به اجبار وادار به ایمان و اسلام آوردن نمیکند که بنبر متن آیه اگر میخواست اینگونه میشد، همگی ایمان می آوردند و هیچ کس مشرک نمیشد. (اما این خواست خدا نیست.) سپس در ادامه آیه به پیامبر اسلام گفته میشود: «تو نیز مسئول اعمال مردم نیستی و نباید آنها را مجبور به پذیرفتن ایمان کنی. همینطور وظیفه نداری آنها را به اجبار به کار خیر دعوت کنی.» به گزارش مکارم، تفاوت «حفیظ» و «وکیل» در این است که حفیظ به کسی میگویند که از شخصی یا چیزی مراقبت میکند و او را از ضرر و زیان حفظ میکند، اما وکیل کسی است که برای جلب منافع کسی تلاش مینماید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۰۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۲۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۹۲-۳۹۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
