آیه ۱۲۱ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲۱ سوره انعام''' صد و بیست و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مسلمانان]] از خوردن گوشتهایی که بر آن نام [[خدا]] برده نشده، نهی شدهاند. همچنین از این آیه استفاده میشود که ذبیحههای غیر [[اسلامی]] [[حرام]] هستند. | '''آیه ۱۲۱ سوره انعام''' صد و بیست و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مسلمانان]] از خوردن گوشتهایی که بر آن نام [[خدا]] برده نشده، نهی شدهاند. همچنین از این آیه استفاده میشود که ذبیحههای غیر [[اسلامی]] [[حرام]] هستند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه [[حکم]] خوردن گوشتهای حرام را بیان کرده است. برطبق متن آیه، مسلمانان نباید از گوشتهایی که نام خدا بر آن برده نشده، استفاده کنند و در صورت استفاده مرتکب [[فسق]] و [[گناه]] شدهاند. سپس از مسلمانان میخواهد که تسلیم [[وسوسه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه [[حکم]] خوردن گوشتهای حرام را بیان کرده است. برطبق متن آیه، مسلمانان نباید از گوشتهایی که نام خدا بر آن برده نشده، استفاده کنند و در صورت استفاده مرتکب [[فسق]] و [[گناه]] شدهاند. سپس از مسلمانان میخواهد که تسلیم [[وسوسه]]های [[مشرکان]] نشوند و به حکم الهی عمل کنند. به گفته مکارم، منظور از گوشتهای حرام در اینجا گوشت حیوانات مرده و قربانیهایی است که مشرکان برای [[بتپرستی|بتهای]] خودشان انجام میدادند. همچنین از این آیه برداشت میشود که ذبیحههای غیر اسلامی نیز حرام هستند. چراکه در هنگام ذبح بر آنها نام خدا برده نمیشود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۲–۴۲۳|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۲۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲۱ سوره انعام صد و بیست و یکمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه مسلمانان از خوردن گوشتهایی که بر آن نام خدا برده نشده، نهی شدهاند. همچنین از این آیه استفاده میشود که ذبیحههای غیر اسلامی حرام هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ ۗ وَإِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰ أَوْلِيَائِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ ۖ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از آنچه نام خدا بر آن برده نشده است، نخورید، همانا آن گناه است، و بیگمان شیاطین به دوستان خود القا میکنند تا با شما به مجادله بپردازند، و اگر از آنان اطاعت کنید همانا شما مشرک خواهید بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از قربانیای که نام خدا را [به هنگام ذبحش] بر او نبردهاند، نخورید چرا که نافرمانی است و شیاطین به دوستداران خویش الهام و پیام میدهند تا با شما مجادله کنند، و اگر از آنان پیروی کنید، شما هم مشرکید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه حکم خوردن گوشتهای حرام را بیان کرده است. برطبق متن آیه، مسلمانان نباید از گوشتهایی که نام خدا بر آن برده نشده، استفاده کنند و در صورت استفاده مرتکب فسق و گناه شدهاند. سپس از مسلمانان میخواهد که تسلیم وسوسههای مشرکان نشوند و به حکم الهی عمل کنند. به گفته مکارم، منظور از گوشتهای حرام در اینجا گوشت حیوانات مرده و قربانیهایی است که مشرکان برای بتهای خودشان انجام میدادند. همچنین از این آیه برداشت میشود که ذبیحههای غیر اسلامی نیز حرام هستند. چراکه در هنگام ذبح بر آنها نام خدا برده نمیشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۴۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۲۲–۴۲۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
