آیه ۳ سوره نجم: تفاوت میان نسخهها
جز (←شأن نزول و ترتیب) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره نجم''' سومین [[آیه]] از پنجاه و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه برای تأکید آیه قبل است و در آن به این مطلب اشاره دارد که [[پیامبر اسلام]] هرگز از روی [[هوای نفس]] سخن نمیگوید. | '''آیه ۳ سوره نجم''' سومین [[آیه]] از پنجاه و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه برای تأکید آیه قبل است و در آن به این مطلب اشاره دارد که [[پیامبر اسلام]] هرگز از روی [[هوای نفس]] سخن نمیگوید. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که [[قرآن]] در ادامه آیه قبل و برای تأکید بیشتر به سخن نگفتن پیامبر اسلام از روی هوا و هوس اشاره دارد. به گزارش مکارم، این آیه شبیه استدلال آیه قبلی است؛ چراکه سرچشمه همه گمراهیها به خاطر پیروی از هوای نفس است. بعضی از [[مفسران]] معتقدند جمله «ما ضل صاحبکم» اشاره به نفی جنون از پیامبر است و جمله «ما غوی» ناظر به نفی شاعر بودن اوست. جمله «و ما ینطق عن الهوی» نیز نفی نسبت [[کهانت]] به پیامبر اسلام است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که [[قرآن]] در ادامه آیه قبل و برای تأکید بیشتر به سخن نگفتن پیامبر اسلام از روی هوا و هوس اشاره دارد. به گزارش مکارم، این آیه شبیه استدلال آیه قبلی است؛ چراکه سرچشمه همه گمراهیها به خاطر پیروی از هوای نفس است. بعضی از [[مفسران]] معتقدند جمله «ما ضل صاحبکم» اشاره به نفی جنون از پیامبر است و جمله «ما غوی» ناظر به نفی شاعر بودن اوست. جمله «و ما ینطق عن الهوی» نیز نفی نسبت [[کهانت]] به پیامبر اسلام است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۹–۴۸۰|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نجم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۲ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره نجم سومین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه برای تأکید آیه قبل است و در آن به این مطلب اشاره دارد که پیامبر اسلام هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از روی هوی و هوس سخن نمیگوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از سر هوای نفس سخن نمیگوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در ادامه آیه قبل و برای تأکید بیشتر به سخن نگفتن پیامبر اسلام از روی هوا و هوس اشاره دارد. به گزارش مکارم، این آیه شبیه استدلال آیه قبلی است؛ چراکه سرچشمه همه گمراهیها به خاطر پیروی از هوای نفس است. بعضی از مفسران معتقدند جمله «ما ضل صاحبکم» اشاره به نفی جنون از پیامبر است و جمله «ما غوی» ناظر به نفی شاعر بودن اوست. جمله «و ما ینطق عن الهوی» نیز نفی نسبت کهانت به پیامبر اسلام است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۳۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۴۷۹–۴۸۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نجم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۱۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
