آیه ۹۸ سوره انعام

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۹۸ سوره انعام
مشخصات قرآنی
نام سورهانعام
تعداد آیات سوره۱۶۵
شماره آیه۹۸
شماره جزء۷
شماره حزب۲۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹۸ سوره انعام نود و هشتمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به نشانه‌های خداوند در نفس انسان و به آفرینش او اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ آیهٔ ۹۸ از سورهٔ ۶ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و او خدایی است که شما را از یک شخص آفریده است پس (برای شما) محل استقرار و محل امانتی (قرار داد) همانا ما آیات را برای قومی که می‌فهمند بیان کرده‌ایم»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و اوست که شما را از تن یگانه‌ای پدید آورد و آنگاه [شما را] قرارگاه و ودیعت گاهی است، به راستی که آیات [خود] را برای قومی که درمی‌یابند به روشنی بیان کرده‌ایم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن یکی دیگر از دلایل توحید خداوند را خلقت انسان دانسته است و چنین می‌گوید: «او کسی است که شما را از یک انسان آفرید که جمعی از شما مستقر هستید و گروهی دیگر مستودع.» در پایان آیه نیز تأکید می‌شود که ما آیات خود را برمی‌شماریم تا کسانی که داری درک و فهم هستند؛ بیندیشند. به گفته مکارم، منظور از «مستقر» و «مستودع» در آیه این است که منظور از مستقر انسان‌های کاملی هستند که از مادر متولد شده و بر زمین زندگی می‌کنند و منظور از «مستودع» انسان‌هایی هستند که هنوز آفرینش‌شان تمام نشده و به شکل نطفه در صلب پدران قرار دارند. در برخی روایات منظور از مستقر انسان‌هایی با ایمان پایدار و منظور از «مستودع» انسان‌هایی با ایمان ناپایدار دانسته شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.