آیه ۲۰ سوره طور
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۹ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره طور بیستمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. تشکیل مجالس انس و همنشینی بهشتیان با یکدیگر، تکیه زدن بر تختهای مجلل و زیبای بهشتی و همسرانی زیبا رو و چشم درشت از نعمتهایی هستند که در این آیه به آن اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ ۖ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بر تختهای ردیف شده تکیه زدهاند و حوران درشت چشم را به همسری آنان درمیآوریم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[آنان] بر تختهای رج زده تکیه زدهاند و آنان را جفت حوریان درشت چشم گردانیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: نعمت دیگر بهشتیان تشکیل مجالس انس با دوستان و مؤمنان دیگر است. آنها بر تختهایی به صف کشیده در کنار یکدیگر تکیه میزنند. به گزارش مکارم، «سرر» (جمع سریر) در اصل به تختهایی گفته میشود که برای مجالس شادمانی و سرور قرار داده میشوند و بر آنها تکیه میزنند. «مصفوفة» (از ماده صف) به این معناست که این تختها در کنار یکدیگر قرار دارند. در پایان آیه به نعمت دیگری برای بهشتیان اشاره شده که آن نعمت همسرانی سفیدرو، زیبا و چشم درشت (حور عین) است که به همسری آنها درآورده شدهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۰۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۴۲۷-۴۲۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
