آیه ۳۷ سوره محمد
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | محمد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۸ | ||||
| شماره آیه | ۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۲ سوره محمد سی و دومین آیه از چهل و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه به شدت علاقه و وابستگی انسانها به اموال دنیاییشان اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنْ يَسْأَلْكُمُوهَا فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَيُخْرِجْ أَضْغَانَكُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اگر خدا اموالتان را از شما بخواهد و (بر این امر) اصرار بورزد بخل خواهید ورزید و (این درخواست) کینههای شمارا آشکار میکند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اگر آن را از شما بطلبد و بر شما سخت بگیرد [چه بسا] بخل ورزید و ناهمدلی شما را آشکار سازد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن برای نشان دادن میزان دلبستگی مردم به اموالشان چنین میگوید: «هر گاه اموال شما را مطالبه کند و حتی اصرار ورزد بخل میکنید، بلکه از آن بالاتر کینهها و خشم شما را آشکار میسازد!» به گزارش مکارم، «یحفکم» (از ماده احفاء) به معنای اصرار در مطالبه و سؤال است و در اصل از «حفا» به معنى پابرهنه راه رفتن است. اين تعبیر کنایه از کارهایی است که انسان تا آخرین حد آن را پیگیری میکند و «اضغان» (جمع ضغن) چنان که قبلا هم اشاره شد به معنای «کینه شدید» است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره محمد، چهل و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حدید و پیش از سوره رعد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره محمد، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۶۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۶۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۱۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۱۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۴۹۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره محمد»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
