آیه ۷ سوره جاثیه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۴۴ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۷ سوره جاثیه
مشخصات قرآنی
نام سورهجاثیه
تعداد آیات سوره۳۷
شماره آیه۷
شماره جزء۲۵
شماره حزب۱۰۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۷ سوره جاثیه هفتمین آیه از چهل و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برخی از اوصاف کافران بیان شده و مورد نکوهش قرار گرفته‌ است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ آیهٔ ۷ از سورهٔ ۴۵ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«وای به حال هر دروغگوی گناهکار!»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن درباره گروهی از انسان‌ها که با شنیدن انواع دلایل توحیدی و اندرزهای گوناگون خداوند، باز هم ایمان نمی‌آوردند، چنین می‌گوید: «وای بر هر دروغ‌گوی گناه‌کار.» در لغت «افاک» به معنای کسی است که بسیار دروغ می‌گوید و گاهی نیز به کسی که دروغ بزرگ می‌گوید هرچند هم زیاد نباشد، گفته شده است. «اثیم» (از ماده اثم) به معنای مجرم و گناه‌کار. هر دو واژه صیغه مبالغه هستند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره جاثیه، چهل و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره دخان و پیش از سوره احقاف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۴) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره جاثیه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.