آیه ۱۴ سوره نجم
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نجم | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره نجم چهاردهمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به «سدرة المنتهی» به عنوان جایگاه شهود باطنی پیامبر اسلام است که براساس معرفی روایات، درختی است پر برگ و پر سایه در آسمانها و محل رفت و آمد فرشتگان و جایگاه علوم پیامبران و اعمال انسانهاست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
««نزد سدرة المنتهی»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در نزدیکی سدرةالمنتهی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیات قبل، در این آیه به «سدرة المنتهی» که جایگاه شهود باطنی پیامبر اسلام اشاره شده است. مکارم در معرفی «سدرة» میآورد که «سدرة» بنابه آنچه مفسران و لغت شناسان گفتهاند: منظور درختی است پر برگ و پر سایه و تعبیر به «سدرة المنتهی» اشاره به درخت پر برگ و پر سایهای است که در بالاترین نقاط آسمان قرار دارد و بنابر روایات آنجا محل رفت و آمد فرشتگان، ارواح شهدا، علوم پیامبران و اعمال انسانهاست. این درخت جایی است که فرشتگان از آن بالاتر نمیروند و جبرئیل در معراج در این منطقه متوقف شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۴۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۴۹۷–۴۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نجم»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۱۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
