آیه ۳۹ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۹ سوره انعام''' سی و نهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مشرکان]] لجوج به خاطر مقابله با حقیقت و تکذیب آیات الهی به کرها و لالهایی تشبیه شدهاند که در تاریکی و ظلمت وحشتناکی قرار دارند. | '''آیه ۳۹ سوره انعام''' سی و نهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مشرکان]] لجوج به خاطر مقابله با حقیقت و تکذیب آیات الهی به کرها و لالهایی تشبیه شدهاند که در تاریکی و ظلمت وحشتناکی قرار دارند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه بار دیگر به لجاجت مشرکان اشاره دارد و آنها را از این جهت که آیات الهی را تکذیب میکنند، کر و لال توصیف کرده و جایگاه آنها را در ظلمت و تاریکی میداند. در ادامه آیه، بر این نکته تذکر داده شده که «خداوند هر کس را بخواهد گمراه میکند و هر کس را هم بخواهد در راه مستقیم قرار میدهد.» به گزارش مکارم، نسبت دادن [[هدایت]] و [[ضلالت]] به [[مشیت]] و اراده [[خدا]] در حقیقت معنایش این است که خداوند در برابر اعمال نیک و بد انسانها پاداش یا کیفر | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه بار دیگر به لجاجت مشرکان اشاره دارد و آنها را از این جهت که آیات الهی را تکذیب میکنند، کر و لال توصیف کرده و جایگاه آنها را در ظلمت و تاریکی میداند. در ادامه آیه، بر این نکته تذکر داده شده که «خداوند هر کس را بخواهد گمراه میکند و هر کس را هم بخواهد در راه مستقیم قرار میدهد.» به گزارش مکارم، نسبت دادن [[هدایت]] و [[ضلالت]] به [[مشیت]] و اراده [[خدا]] در حقیقت معنایش این است که خداوند در برابر اعمال نیک و بد انسانها پاداش یا کیفر میدهد؛ یعنی ابتدای کار با بنده است. هرگاه عمل نیکی از او سر بزند، خداوند روشنایی، دید و درک وسیعی به او میبخشد و هرگاه بنده مرتکب عمل نادرستی شود، بر اثر آن عمل تاریکی و ظلمتی وحشتناک وجود و [[روح]] او را در بر میگیرد که دیگر نه [[حق]] را میبیند، نه آن را میشنود و نه زبانش گویای به گفتن حق میشود. این معنای هدایت و ضلالت خداوند از دیدگاه قرآن است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۸–۲۳۰|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۳۹ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۹ سوره انعام سی و نهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه مشرکان لجوج به خاطر مقابله با حقیقت و تکذیب آیات الهی به کرها و لالهایی تشبیه شدهاند که در تاریکی و ظلمت وحشتناکی قرار دارند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ ۗ مَنْ يَشَإِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ وَمَنْ يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند در تاریکیها کر و لالند هرکس را که خدا بخواهد گمراه میسازد، و هرکس را که بخواهد بر راه راست قرار میدهد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و دروغانگاران آیات ما ناشنوا و گنگ و در تاریکی [سرگشته]اند، خداوند هرکس را بخواهد بیراه میگذارد، و هرکس را بخواهد بر راه راست میدارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه بار دیگر به لجاجت مشرکان اشاره دارد و آنها را از این جهت که آیات الهی را تکذیب میکنند، کر و لال توصیف کرده و جایگاه آنها را در ظلمت و تاریکی میداند. در ادامه آیه، بر این نکته تذکر داده شده که «خداوند هر کس را بخواهد گمراه میکند و هر کس را هم بخواهد در راه مستقیم قرار میدهد.» به گزارش مکارم، نسبت دادن هدایت و ضلالت به مشیت و اراده خدا در حقیقت معنایش این است که خداوند در برابر اعمال نیک و بد انسانها پاداش یا کیفر میدهد؛ یعنی ابتدای کار با بنده است. هرگاه عمل نیکی از او سر بزند، خداوند روشنایی، دید و درک وسیعی به او میبخشد و هرگاه بنده مرتکب عمل نادرستی شود، بر اثر آن عمل تاریکی و ظلمتی وحشتناک وجود و روح او را در بر میگیرد که دیگر نه حق را میبیند، نه آن را میشنود و نه زبانش گویای به گفتن حق میشود. این معنای هدایت و ضلالت خداوند از دیدگاه قرآن است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۵۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۹۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۲۲۸–۲۳۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
