آیه ۴۶ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۶ سوره انبیاء'''، چهل و ششمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۴۶ سوره انبیاء'''، چهل و ششمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به وضعیت [[کافران]] و [[مشرکان]] در هنگام مواجهه با [[عذاب]] اشاره و توصیف شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] از وضعیت افراد [[ایمان|بیایمان]] و کافر به هنگام دیدن عذاب الهی در این آیه خبر میدهد و سخن آنان را چنین بازگو مینماید: «این بیایمانان، هنگامیکه گوشهای از عذاب [[پروردگار]] به آنها میرسد، با وحشت فریاد میکشند: ای وای بر ما! ما همگی [[ظالم]] بودیم!» نفحه در لغت به معنای چیز کم یا نسیم ملایم است که اغلب درباره [[رحمت]] و [[نعمت]] بهکار میرود. ولی در اینجا برای عذاب استفاده شده است. بنابه نقل از کتاب [[تفسیر کشاف|''تفسیر کشاف'']] جمله «لئن مستهم نفحة» سه تعبیر دارد که همه اشاره به ناچیز و کم بودن است. آمدن «نفحة» و «مَسّ» در جمله (از نظر ماده لغت) و دیگری از نظر وزن و صیغه آن، همگی دلالت بر کمی و ناچیزی دارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۸-۴۱۹|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۴۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۶ سوره انبیاء، چهل و ششمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به وضعیت کافران و مشرکان در هنگام مواجهه با عذاب اشاره و توصیف شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر شمّهاي از عذاب پروردگارت بديشان برسد خواهند گفت: واي بر ما! به راستي که ما ستمگر بودهايم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون شمهای از عذاب پروردگارت به آنان برسد خواهند گفت وای بر ما که ستمکار [/مشرک] بودیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن از وضعیت افراد بیایمان و کافر به هنگام دیدن عذاب الهی در این آیه خبر میدهد و سخن آنان را چنین بازگو مینماید: «این بیایمانان، هنگامیکه گوشهای از عذاب پروردگار به آنها میرسد، با وحشت فریاد میکشند: ای وای بر ما! ما همگی ظالم بودیم!» نفحه در لغت به معنای چیز کم یا نسیم ملایم است که اغلب درباره رحمت و نعمت بهکار میرود. ولی در اینجا برای عذاب استفاده شده است. بنابه نقل از کتاب تفسیر کشاف جمله «لئن مستهم نفحة» سه تعبیر دارد که همه اشاره به ناچیز و کم بودن است. آمدن «نفحة» و «مَسّ» در جمله (از نظر ماده لغت) و دیگری از نظر وزن و صیغه آن، همگی دلالت بر کمی و ناچیزی دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۴۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۹۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۱۸-۴۱۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
