آیه ۵۶ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۶ سوره انبیاء'''، پنجاه و ششمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۵۶ سوره انبیاء'''، پنجاه و ششمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در این آیه [[ابراهیم]]، [[پروردگار]] آسمانها و زمین را خالق موجودات و شایسته پرستش معرفی میکند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه گفتگوی ابراهیم و [[بتپرستان]] قوم، ابراهیم در معرفی خداوند و معبودی که مردم را به پرستش او دعوت میکرد؛ پروردگار و خالق آسمانها و زمین دانسته و خودش را مؤمن به چنین معبود و خدایی معرفی میکند. به گفته مکارم، بتها که مخلوق هستند ارزش پرستیدن ندارند و با تعبیر «انا علی ذلکم من الشاهدین» اثبات کرد که تنها او نیست که بر این حقیقت گواهی میدهد، بلکه همه انسانهای آزاده و فهمیده که حاضر به تقلید کورکورانه نیستند؛ بر این مطلب گواه و شاهدند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳۱|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۵۶ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۶ سوره انبیاء، پنجاه و ششمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه ابراهیم، پروردگار آسمانها و زمین را خالق موجودات و شایسته پرستش معرفی میکند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ بَلْ رَبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَىٰ ذَٰلِكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفت: بلکه پروردگارتان، پروردگار آسمانها و زمين است، همان پررودگاري که آنها را آفريد، و من بر اين (سخن) گواهم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفت حق این است که پروردگارتان، پروردگار آسمانها و زمین است همو که آنها را آفریده است، و من بر این [سخن] گواهم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه گفتگوی ابراهیم و بتپرستان قوم، ابراهیم در معرفی خداوند و معبودی که مردم را به پرستش او دعوت میکرد؛ پروردگار و خالق آسمانها و زمین دانسته و خودش را مؤمن به چنین معبود و خدایی معرفی میکند. به گفته مکارم، بتها که مخلوق هستند ارزش پرستیدن ندارند و با تعبیر «انا علی ذلکم من الشاهدین» اثبات کرد که تنها او نیست که بر این حقیقت گواهی میدهد، بلکه همه انسانهای آزاده و فهمیده که حاضر به تقلید کورکورانه نیستند؛ بر این مطلب گواه و شاهدند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۵۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۳۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
