آیه ۱۱ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱ سوره انبیاء'''، یازدهمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به سرنوشت اقوام گذشته اشاره شده که در اثر سرکشی و طغیان به [[عذاب]] الهی گرفتار شدند. | '''آیه ۱۱ سوره انبیاء'''، یازدهمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به سرنوشت اقوام گذشته اشاره شده که در اثر سرکشی و طغیان به [[عذاب]] الهی گرفتار شدند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای تهدید مشرکان به سرانجام [[کافران]] و [[مشرکان]] اقوام گذشته اشاره دارد و چنین میگوید: «چه بسیار شهرها و آبادیهای ظالم و ستمگر را درهم شکستیم و بعد از آنها قوم و جمعیت دیگری را جانشینشان کردیم.» از نظر مکارم، به کاربردن عبارت «قصم» به معنای شکستن توأم با شدت و خرد کردن نشان میدهد که [[خداوند]] شدیدترین انتقام و مجازات را از ظالمان و ستمگران میگیرد. همچنین | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای تهدید مشرکان به سرانجام [[کافران]] و [[مشرکان]] اقوام گذشته اشاره دارد و چنین میگوید: «چه بسیار شهرها و آبادیهای ظالم و ستمگر را درهم شکستیم و بعد از آنها قوم و جمعیت دیگری را جانشینشان کردیم.» از نظر مکارم، به کاربردن عبارت «قصم» به معنای شکستن توأم با شدت و خرد کردن نشان میدهد که [[خداوند]] شدیدترین انتقام و مجازات را از ظالمان و ستمگران میگیرد. همچنین با توجه به تاریخ گذشتگان معلوم میشود که تهدیدهای [[پیامبر اسلام]] شوخی و بیحساب نیست و یک واقعیت است که تحقق میپذیرد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۶|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۱۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره انبیاء، یازدهمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به سرنوشت اقوام گذشته اشاره شده که در اثر سرکشی و طغیان به عذاب الهی گرفتار شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَكَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و چه بسيار (اهالي) آباديهاي ستمگر را نابود کرديم، و پس از آنان گروهي ديگر پديد آورديم!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چه بسیار شهرهایی را که [اهالی آن] ستمگر بودند، درهم شکستیم، و بعد از آنان قومی دیگر پدید آوردیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن برای تهدید مشرکان به سرانجام کافران و مشرکان اقوام گذشته اشاره دارد و چنین میگوید: «چه بسیار شهرها و آبادیهای ظالم و ستمگر را درهم شکستیم و بعد از آنها قوم و جمعیت دیگری را جانشینشان کردیم.» از نظر مکارم، به کاربردن عبارت «قصم» به معنای شکستن توأم با شدت و خرد کردن نشان میدهد که خداوند شدیدترین انتقام و مجازات را از ظالمان و ستمگران میگیرد. همچنین با توجه به تاریخ گذشتگان معلوم میشود که تهدیدهای پیامبر اسلام شوخی و بیحساب نیست و یک واقعیت است که تحقق میپذیرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۳۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۶۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
