آیه ۶۳ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۶۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۳ سوره انبیاء، شصت و سومین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به پاسخ ابراهیم اشاره شده است که او به بتپرستان گفت: بلکه کار را این بت بزرگ آنها کرده است، از آنها سؤال کنید، اگر سخن میگویند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِنْ كَانُوا يَنْطِقُونَ
ترجمهس
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(ابراهيم) گفت: بلکه اين بت بزرگ چنين کاري را کرده است، پس اگر سخن ميگويند از آنان بپرسيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[به ریشخند] گفت نه بلکه همین بزرگترشان چنین کاری کرده است، اگر سخن میگویند از آنها بپرسید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، قرآن به پاسخ ابراهیم اشاره دارد که به آن بتپرستان گفت: «بلکه این کار را این بت بزرگ آنها انجام داده! از آنها بپرسید، اگر آنها سخن میگویند.» به گزارش مکارم، در روایتی آمده است که ابراهیم تبر را بر گردن بت بزرگ گذاشته بود و در جرم شناسی معمولا کسی را متهم میدانند که آثار جرم را به همراه دارد. برخی اشکال کردهاند که ابراهیم پیامبر است و هرگز دروغ نمیگوید، در تفسیر این جمله گفته شده که اگرچه ابراهیم این عمل را به بت بزرگ نسبت داد ولی تمام قرائن نشان میداد که او قصد جدی از این حرف ندارد، بلکه هدفش این بوده که عقاید خرافی و بی اساس بتپرستان را به رخشان بکشد و به آنها بفهماند که این سنگ و چوبهای بیجان حتی نمیتوانند سخن بگویند تا چه برسد که بخواهند مشکلی را حل کنند. به گفته مکارم، در روایتی از جعفر صادق نیز همین مضمون نقل شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۵۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۳۸-۴۳۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
