آیه ۷۷ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۷ سوره انبیاء'''، هفتاد و هفتمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به علت و چگونگی [[عذاب]] قوم [[نوح]] اشاره شده است. | '''آیه ۷۷ سوره انبیاء'''، هفتاد و هفتمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به علت و چگونگی [[عذاب]] قوم [[نوح]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] علت عذاب [[قوم نوح]] بر اثر [[نفرین]] او را تکذیب آیات الهی و [[گناهان]] بسیار آنها ذکر میکند که این قوم بدکار به وسیله غرق شدن نابود شدند. به گفته مکارم، مجازاتهای الهی هرگز جنبه انتقام ندارد، بلکه بر اساس انتخاب اصلح | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] علت عذاب [[قوم نوح]] بر اثر [[نفرین]] او را تکذیب آیات الهی و [[گناهان]] بسیار آنها ذکر میکند که این قوم بدکار به وسیله غرق شدن نابود شدند. به گفته مکارم، مجازاتهای الهی هرگز جنبه انتقام ندارد، بلکه بر اساس انتخاب اصلح است؛ یعنی تا زمانیکه انسانها از مواهب و نعمتهای [[خداوند]] در مسیر رضای او استفاده و از فرمانهای او [[اطاعت]] کنند، حق حیات و زندگی برای آنها هست، اما گروهی که فاسد شدند و دیگر در آینده نیز امیدی به اصلاح و بازگشتشان به راه صلاح و درستی نیست، [[مرگ]] و نابودی سرنوشت و سرانجام کار آنان خواهد بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۳–۴۶۴|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۷۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۷ سوره انبیاء، هفتاد و هفتمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به علت و چگونگی عذاب قوم نوح اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و او برابر قومي که آيات ما را دروغ انگاشتند، ياري و مدد داديم، بيگمان آنان گروهي بد بودند، بنابراين همۀ ايشان را غرق کرديم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او را در برابر قومی که آیات ما را دروغ میانگاشتند یاری دادیم، که آنان قومی پلید بودند و همگیشان را غرق کردیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن علت عذاب قوم نوح بر اثر نفرین او را تکذیب آیات الهی و گناهان بسیار آنها ذکر میکند که این قوم بدکار به وسیله غرق شدن نابود شدند. به گفته مکارم، مجازاتهای الهی هرگز جنبه انتقام ندارد، بلکه بر اساس انتخاب اصلح است؛ یعنی تا زمانیکه انسانها از مواهب و نعمتهای خداوند در مسیر رضای او استفاده و از فرمانهای او اطاعت کنند، حق حیات و زندگی برای آنها هست، اما گروهی که فاسد شدند و دیگر در آینده نیز امیدی به اصلاح و بازگشتشان به راه صلاح و درستی نیست، مرگ و نابودی سرنوشت و سرانجام کار آنان خواهد بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۶۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۱۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۶۳–۴۶۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
