آیه ۱۳ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره انبیاء، سیزدهمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به فرار کنندگان از عذاب الهی است که به آنان چنین خطاب میشود: «فرار نکنید و به سوی زندگی پر ناز و نعمت خویش برگردید.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(به آنان گفته ميشود:) فرار نکيند! و به خانهها و آسايشگاهتان بازگرديد، باشد که از شما (چيزي) خواسته شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«نگریزید و به مهد ناز و نعمت و خانه و کاشانهتان باز گردید، باشد که از شما بازخواست شود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به سخنی که به فرار کنندگان از عذاب خداوند گفته میشد، اشاره دارد و چنین میگوید: «فرار نکنید و به سوی زندگی پر نعمتتان برگردید. شاید سائلان برگردند و از شما تقاضا کنند.» به گزارش مکارم، این تعبیر ممکن است اشاره به این مطلب باشد که این مشرکان و کافران آنچنان در زندگی مرفه خود غرق بودند که هرگاه سائلی بر در خانهشان میآمد مسخره میکردند و آنها را محروم بازمیگرداندند. برخی مفسران نیز معتقدند جمله «لعلکم تسئلون» اشاره به زندگی پر زرق و برق آنهاست که در گوشهای مینشستند و به خادمان فرمان میدادند. به گفته مکارم، دربارهٔ اینکه گوینده این سخن کیست؟ در آیه اشاره نشده است. ولی احتمال دادهاند که این ندا توسط فرشتگان یا پیامبران یا از درون ضمیرشان بیان شده است. اما از نظر او، در حقیقت این ندای الهی است که به یکی از این سه راه به آنها گفته میشده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۳۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۶۷–۳۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
