آیه ۲۴ سوره انبیاء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره انبیاء، بیست و چهارمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آیه موردبحث به سومین دلیل دربارهٔ نفی خدایان مشرکان پرداخته است که با عنوان اجماع و اتفاق پیامبران بر یگانگی خداوند مشهور است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَنْ مَعِيَ وَذِكْرُ مَنْ قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُمْ مُعْرِضُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آيا غير از او معبوداني را به خدايي گرفتهاند؟ بگو: دليل خود را بيان داريد، اين کتاب امت من و (اينها هم) کتابهاي امتهاي قبل از من است بلکه بيشتر آنان حق را نميدانند، اين است که روي گردانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«یا به جای او خدایانی را به پرستش گرفتهاند؟ بگو برهانتان را بیاورید، این یاد کرد همراهان من و یاد کرد پیشینیان من است، ولی بیشترینهشان حق را نمیشناسند و رویگردانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه سومین دلیل را برای نفی شرک مطرح میکند که برطبق متن آیه چنین میگوید: «آیا آنها (مشرکان) جز خدا معبودانی را برگزیدهاند؟! بگو که دلیل خود را بیاورند. این تنها من و همراهانم نیستیم که به یگانگی خدا معترفیم، بلکه تمام پیامبران و مؤمنان گذشته نیز موحد و یکتاپرست بودند. به گفته مکارم، به این نوع دلیل دانشمندان با نام «اجماع و اتفاق پیامبران بر مسئله توحید خدا» یاد کردهاند. در پایان آیه به جهت آنکه اکثریت جامعه آن روز بتپرست و مشرک بودند؛ قرآن دربارهٔ آنان چنین بیان میکند: «اکثر آنان حق را نمیدانند؛ لذا از آن رویگردانند.» به همین علت، قرآن عقیده اکثریت را در بسیاری از آیات شدیداً محکوم کرده و برای آن ارزشی قائل نیست و معیار درستی و صواب را بر پایه دلیل و منطق دانسته است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۸۶–۳۸۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
