آیه ۱۰ سوره غافر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | غافر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره غافر دهمین آیه از چهلمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِنْ مَقْتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمَانِ فَتَكْفُرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان کافران صدازده میشوند (:که) قطعاً خدا بیش از اینکه خودتان بر خویشتن خشمگین هستید بر شما خشمگین است چراکه به ایمان فراخوانده میشدید آنگاه کفر میورزیدید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به کافران ندا در دهند که نفرت خداوند از شما، بزرگتر از نفرت شما از خویشتن است، بدانگاه که به سوی ایمان دعوت میشدید و انکار و کفر میورزیدید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه …[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره غافر، چهلمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زمر و پیش از سوره فصلت نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۵۶ و ۵۷) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره غافر، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۴۹۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۴۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۶۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۶۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره غافر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۰۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
