بدون تصویر

آیه ۱۱ سوره نجم

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۱۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۱ سوره نجم
مشخصات قرآنی
نام سورهنجم
تعداد آیات سوره۶۲
شماره آیه۱۱
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۱ سوره نجم یازدمین آیه از پنجاه و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه اشاره به شهود باطنی پیامبر اسلام اشاره دارد و قلب پیامبر را پس از دریافت وحی، صادق و پاک از هرگونه دروغ و ناراستی دانسته است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَىٰ آیهٔ ۱۱ از سورهٔ ۵۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«دل (پیامبر) آنچه را دید انکار نکرد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«دل او در آنچه دید ناراستی نکرد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن پس از بیان ابلاغ وحی به پیامبر اسلام، قلب پیامبر را از هرگونه دروغ پاک دانسته و او را فردی صادق و راست‌گو معرفی می‌کند. به گفته مکارم، جمله «ما کذب الفؤاد ما رأی» دلالت بر شهود باطنی دارد و مشاهده حسی با چشم نسبت به جبرئیل را رد می‌کند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نجم، پنجاه و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۳۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.