بدون تصویر

آیه ۸ سوره کهف

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۸ سوره کهف
مشخصات قرآنی
نام سورهکهف
تعداد آیات سوره۱۱۰
شماره آیه۸
شماره جزء۱۵
شماره حزب۵۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۸ سوره کهف، هشتمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانسته‌اند. اشاره آیه به پایان یافتن دنیا و پایدار نبودن آن است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا آیهٔ ۸ از سورهٔ ۱۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و به راستي ما هر آنچه را که روي زمين است قطعاً به ميداني مسطّح (و) بي‌علف تبديل خواهيم نمود»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و ما [سرانجام‌] آنچه بر روی آن [زمین‌] هست به صورت خاک و خاشاکی سترون در می‌آوریم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه برای زندگی دنیا و حیات زمین، زمان پایانی را تعیین می‌کند و نعمت‌های آن را ناپایدار و فانی می‌داند. براساس متن آیه، «این نعمت‌ها و زینت‌های زمین پایدار نیستند، سرانجام نابود می‌شوند و همه آنچه بر روی زمین است از میان خواهد رفت.» (صفحه زمین تبدیل می‌شود به خاکی بدون گیاه و سرسبزی)[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.