آیه ۹۳ سوره انعام

آیه ۹۳ سوره انعام

مشخصات قرآنی
نام سوره	انعام
تعداد آیات سوره	۱۶۵
شماره آیه	۹۳
شماره جزء	۷
شماره حزب	۲۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}} آیه قبل	آیه بعد {{{page}}}

آیه ۹۳ سوره انعام نود و سومین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کسانی که اعا داشتند بر آنان وحی نازل می‌شود اشاره شده و سپس به سرنوشت و مجازات آنها پرداخته شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:

 وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَمَنْ قَالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنْتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ  

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:

«و کیست ستمگرتر از کسی که بر خدا دروغ بندد، یا بگوید: به من وحی شده حال آنکه به او چیزی وحی نشده است، و کسی که بگوید: مانند آنچه خدا نازل کرده است نازل خواهم کرد؟ و اگر ستمکاران را در آن وقت که در گردابهای مرگ فرو رفته‌اند، می‌دیدی، (ملاحظه می‌کردی) که فرشتگان دست‌هایشان را (به طرف آنان) دراز کرده‌اند، (و) به آنها می‌گویند: جان خود را بیرون کنید، امروز به سبب دروغهایی که بر خدا می‌بستید و به سبب خود بزرگ بینی‌تان در برابر پیروی کردن از آیات خدا عذاب خوار‌کننده‌ای می‌بینید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:

«و کیست ستمکارتر از کسی که بر خداوند دروغ بندد، یا بگوید بر من وحی شده است و چیزی بر او وحی نشده باشد، و کسی که گوید به زودی نظیر آنچه خداوند نازل کرده است، نازل می‌کنم، و اگر بنگری که ستمکاران [مشرکان‌] در سکرات مرگ‌اند و فرشتگان [بر آنان‌] دست گشوده‌اند که جانهایتان را تسلیم کنید، امروز به سبب آنچه به ناحق به خداوند نسبت می‌دادید و در برابر آیات او کبر می‌ورزیدید، به کیفر عذاب خوارکننده می‌رسید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: این آیه به سه دسته از کسانی که به دروغ ادعای نزول وحی داشتند؛ اشاره شده است. گروه اول کسانی هستند که بر خدا دروغ بسته و آیات خدا را تغییر می‌دهند. دسته دوم کسانی هستند که به دروغ ادعای نبوت داشتند که بر آنها کتاب و وحی فرستاده می‌شود و گروه سوم کسانی هستند که برای انکار نبوت پیامبر اسلام ادعا می‌کردند ما هم می‌توانیم همانند آیات قرآن را بیاوریم. قرآن همه این افراد را دروغ‌گو و ستم‌کار معرفی کرده و سپس در پایان آیه مجازات دردناک آنها که به هنگام مرگ برای آنها تعیین شده، بیان می‌شود. برطبق متن آیه، فرشتگان قبض روح بر آنها وارد می‌شوند و در حالیکه دست گشوده‌اند به آنها می‌گویند جان خود را خارج سازید و وضعیت‌شان در آن وقت بسیار اسفبار است و فرشتگان عذاب به آنان چنین می‌گویند: امروز گرفتار مجازات خوار کننده‌ای خواهید شد و این کیفر به دلیل دروغ بستن بر خدا و تسلیم نشدن‌تان در برابر آیات الهی است. به گفته مکارم، دربارهٔ مکی و مدنی بودن این آیه اختلاف نظر وجود دارد. برخی مفسران معتقدند که این آیه یا قسمتی از آن دربارهٔ «مسیلمه کذاب» است و از آنجا که داستان او در اواخر عمر پیامبر بوده و این سوره از سوره‌های مکی است، این آیه همانند چند آیات دیگر این سوره در مدینه نازل شده اما پیامبر دستور دادند که در لابلای آیات این سوره قرار داده شود.

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.

پانویس

منابع

• خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
• رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
• طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
• مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.