آیه ۹۴ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۴ سوره انعام''' نود و چهارمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به سخنان [[خداوند]] است که در هنگام [[مرگ]] یا ورود به [[قیامت]] به [[ظالمان]] و مدعیان دروغین [[نبوت]] و نزول [[وحی]] گفته میشود. | '''آیه ۹۴ سوره انعام''' نود و چهارمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به سخنان [[خداوند]] است که در هنگام [[مرگ]] یا ورود به [[قیامت]] به [[ظالمان]] و مدعیان دروغین [[نبوت]] و نزول [[وحی]] گفته میشود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به گفتار خداوند خطاب به مدعیان دروغین نبوت اشاره دارد که در هنگام مرگ یا ورودشان به قیامت صادر میشود. بنابر متن آیه، چنین میگوید: «امروز همه به صورت تنها و همانگونه که روز اول آفریده شدید، به سوی ما بازمیگردید و اموالی را به شما بخشیده بودیم در دنیا گذاشتید و اکنون با دست خالی آمدهاید. همچنین [[بتپرستی|بتهایی]] را که آنها را [[شفیع]] خود گمان میکردید هیچکدامشان با شما نیستند. درحقیقت که جمع شما پراکنده و تمام پیوندها از شما بریده شده و تمام پندارهایتان نابود و گم شدند.» به گزارش مکارم، [[مشرکان]] [[عرب]] به سه چیز تکیه داشتند. [[قبیله]] و خانوادهاشان. اموالشان و بتهایی که آنها را شریک خدا در [[عبادت]] میدانستند و آنها را شفیع در پیشگاه خدا تصور میکردند. در آیه به این سه اشاره شده و میگوید به هنگام مرگ همه اینها از انسان جدا میشوند و او تک و تنها با اعمالش میماند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به گفتار خداوند خطاب به مدعیان دروغین نبوت اشاره دارد که در هنگام مرگ یا ورودشان به قیامت صادر میشود. بنابر متن آیه، چنین میگوید: «امروز همه به صورت تنها و همانگونه که روز اول آفریده شدید، به سوی ما بازمیگردید و اموالی را به شما بخشیده بودیم در دنیا گذاشتید و اکنون با دست خالی آمدهاید. همچنین [[بتپرستی|بتهایی]] را که آنها را [[شفیع]] خود گمان میکردید هیچکدامشان با شما نیستند. درحقیقت که جمع شما پراکنده و تمام پیوندها از شما بریده شده و تمام پندارهایتان نابود و گم شدند.» به گزارش مکارم، [[مشرکان]] [[عرب]] به سه چیز تکیه داشتند. [[قبیله]] و خانوادهاشان. اموالشان و بتهایی که آنها را شریک خدا در [[عبادت]] میدانستند و آنها را شفیع در پیشگاه خدا تصور میکردند. در آیه به این سه اشاره شده و میگوید به هنگام مرگ همه اینها از انسان جدا میشوند و او تک و تنها با اعمالش میماند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۱–۳۵۳|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۴۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۹۴ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۴ سوره انعام نود و چهارمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به سخنان خداوند است که در هنگام مرگ یا ورود به قیامت به ظالمان و مدعیان دروغین نبوت و نزول وحی گفته میشود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَىٰ كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُمْ مَا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ ۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمْ شُفَعَاءَكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاءُ ۚ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنْكُمْ مَا كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و شما تک و تنها پیش ما آمدهاید، همانگونه که روز نخست شما را آفریدیم، و آنچه را که به شما داده بودیم پشت سر خود نهادید، و شفاعت کنندگان و میانجیگرانی را با شما نمیبینیم که ادّعا میکردید شریک (خدا) هستند، به طور قطع پیوند میان شما گسیخته، و آنچه را ادّعا میکردید از دست شما رفته است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به نزد ما یکه و تنها آمدهاید، چنانکه نخستین بار نیز شما را همینگونه آفریده بودیم، و آنچه از ناز و نعمت که به شما بخشیده بودیم در پس پشت خود رها کردهاید و شفیعانتان را که گمان میکردید با [خدا در عبادت] شما شریک هستند، همراه شما نمیبینیم، پیوند بین شما گسسته شد و آنچه [شریک و شفیع] میانگاشتید، بر باد رفت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به گفتار خداوند خطاب به مدعیان دروغین نبوت اشاره دارد که در هنگام مرگ یا ورودشان به قیامت صادر میشود. بنابر متن آیه، چنین میگوید: «امروز همه به صورت تنها و همانگونه که روز اول آفریده شدید، به سوی ما بازمیگردید و اموالی را به شما بخشیده بودیم در دنیا گذاشتید و اکنون با دست خالی آمدهاید. همچنین بتهایی را که آنها را شفیع خود گمان میکردید هیچکدامشان با شما نیستند. درحقیقت که جمع شما پراکنده و تمام پیوندها از شما بریده شده و تمام پندارهایتان نابود و گم شدند.» به گزارش مکارم، مشرکان عرب به سه چیز تکیه داشتند. قبیله و خانوادهاشان. اموالشان و بتهایی که آنها را شریک خدا در عبادت میدانستند و آنها را شفیع در پیشگاه خدا تصور میکردند. در آیه به این سه اشاره شده و میگوید به هنگام مرگ همه اینها از انسان جدا میشوند و او تک و تنها با اعمالش میماند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۶۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۳۶۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۵۱–۳۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
