آیه ۴۴ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره کهف'''، چهل و چهارمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به این نکته است که [[ولایت]]، سرپرستی و قدرت از آن [[خداست]] و اوست که بالاترین پاداشها و بهترین عاقبتها را برای نیکوکاران فراهم میسازد. | '''آیه ۴۴ سوره کهف'''، چهل و چهارمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. اشاره آیه به این نکته است که [[ولایت]]، سرپرستی و قدرت از آن [[خداست]] و اوست که بالاترین پاداشها و بهترین عاقبتها را برای نیکوکاران فراهم میسازد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه بر ولایت و سرپرستی خداوند که حقیقت و [[حق]] است، تأکید دارد و چنین میگوید: «ولایت از آن خداست، خدایی که عین حق است و اوست که برترین پاداشها را دارد و بهترین عاقبتها را برای نیکوکاران و فرمانبرداران فراهم میکند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه بر ولایت و سرپرستی خداوند که حقیقت و [[حق]] است، تأکید دارد و چنین میگوید: «ولایت از آن خداست، خدایی که عین حق است و اوست که برترین پاداشها را دارد و بهترین عاقبتها را برای نیکوکاران و فرمانبرداران فراهم میکند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳۸–۴۳۹|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۳۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۶۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره کهف، چهل و چهارمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. اشاره آیه به این نکته است که ولایت، سرپرستی و قدرت از آن خداست و اوست که بالاترین پاداشها و بهترین عاقبتها را برای نیکوکاران فراهم میسازد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَيْرٌ ثَوَابًا وَخَيْرٌ عُقْبًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«در آن مقام (و در آن حال معلوم شد که) ياري و کمک از آن معبود راستين است او بهترين پاداش را دارد و در جزا دادن بهترين است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنجاست که ولایت از آن خداوند بر حق است، هموست که خوش پاداشتر و بهترین بخشنده نیک سرانجامی است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه بر ولایت و سرپرستی خداوند که حقیقت و حق است، تأکید دارد و چنین میگوید: «ولایت از آن خداست، خدایی که عین حق است و اوست که برترین پاداشها را دارد و بهترین عاقبتها را برای نیکوکاران و فرمانبرداران فراهم میکند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۴۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۹۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۹۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۴۳۸–۴۳۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
