آیه ۹۸ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۸ سوره انبیاء'''، نود و هشتمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در این آیه [[مشرکان]] و [[معبود]]<nowiki/>های ساختگیشان آتشگیرههای [[جهنم]] دانسته شدهاند. | '''آیه ۹۸ سوره انبیاء'''، نود و هشتمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در این آیه [[مشرکان]] و [[معبود]]<nowiki/>های ساختگیشان آتشگیرههای [[جهنم]] دانسته شدهاند. | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در بیان سرنوشت مشرکان ستمگر به آنان چنین میگوید: «شما و آنچه را که غیر از [[خدا]] میپرستید، آتشگیره جهنمید.» واژه «حصب» در اصل به معنای پرتاب کردن است و | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در بیان سرنوشت مشرکان ستمگر به آنان چنین میگوید: «شما و آنچه را که غیر از [[خدا]] میپرستید، آتشگیره جهنمید.» واژه «حصب» در اصل به معنای پرتاب کردن است و مخصوصاً به قطعات هیزمی گفته میشود که در تنور و آتش پرتاب میکنند. سپس در ادامه آیه میگوید: «شما بر آن وارد میشوید.» به گزارش مکارم، این جمله یا به عنوان تأکید بر مطلب قبلی است یا اینکه مطلبی جدید است و آن اینکه ابتدا [[بتپرستی|بتها]] در آتش انداخته میشوند و سپس مشرکان وارد میشوند. گویی که آن خدایان با آتشی که از وجودشان برمیخیزد؛ از مشرکان پذیرایی میکنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۰۶–۵۰۷|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۹۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۸ سوره انبیاء، نود و هشتمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه مشرکان و معبودهای ساختگیشان آتشگیرههای جهنم دانسته شدهاند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«همان شما (هيزم جهنم هستيد) و چيزهايي که به غير از خدا ميپرستيد افزوزينۀ آتش جهنم است، شما به آن وارد خواهيد شد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[گویند] شما و آنچه به جای خداوند میپرستید هیزم جهنمید و شما وارد آن خواهید شد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در بیان سرنوشت مشرکان ستمگر به آنان چنین میگوید: «شما و آنچه را که غیر از خدا میپرستید، آتشگیره جهنمید.» واژه «حصب» در اصل به معنای پرتاب کردن است و مخصوصاً به قطعات هیزمی گفته میشود که در تنور و آتش پرتاب میکنند. سپس در ادامه آیه میگوید: «شما بر آن وارد میشوید.» به گزارش مکارم، این جمله یا به عنوان تأکید بر مطلب قبلی است یا اینکه مطلبی جدید است و آن اینکه ابتدا بتها در آتش انداخته میشوند و سپس مشرکان وارد میشوند. گویی که آن خدایان با آتشی که از وجودشان برمیخیزد؛ از مشرکان پذیرایی میکنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۵۰۶–۵۰۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
