آیه ۱ سوره کهف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره کهف'''، یکمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۱ سوره کهف'''، یکمین [[آیه]] از هجدهمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. آغاز این سوره با [[حمد]] و ستایش الهی است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در اولین آیه این سوره به حمد و ستایش [[خداوند]] پرداخته شده و از آنجایی که حمد و ستایش به خاطر کار یا صفت شایستهای انجام میگیرد، این آیه به ستایش | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در اولین آیه این سوره به حمد و ستایش [[خداوند]] پرداخته شده و از آنجایی که حمد و ستایش به خاطر کار یا صفت شایستهای انجام میگیرد، این آیه به ستایش دربارهٔ نزول [[قرآن]] بدون نقص و کجی اشاره دارد. بنابر متن آیه «حمد خدایی را سزاست که این [[کتاب آسمانی]] را بر بندهاش ([[محمد]]) نازل کرده است که در آن هیچگونه اعوجاج و کژی نیست.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۰|ج=۱۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | کهف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۰ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۵ | ||||
| شماره حزب | ۵۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره کهف، یکمین آیه از هجدهمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. آغاز این سوره با حمد و ستایش الهی است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ۜ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، ستايش خداوندي را سزاست که کتاب را به بندهاش فرو فرستاده و در آن هيچگونه کژي و انحرافي قرار نداده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، سپاس خداوندی را که بر بنده خویش کتاب آسمانی را که در آن هیچگونه کژی و کاستی نگذارده، نازل کرده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در اولین آیه این سوره به حمد و ستایش خداوند پرداخته شده و از آنجایی که حمد و ستایش به خاطر کار یا صفت شایستهای انجام میگیرد، این آیه به ستایش دربارهٔ نزول قرآن بدون نقص و کجی اشاره دارد. بنابر متن آیه «حمد خدایی را سزاست که این کتاب آسمانی را بر بندهاش (محمد) نازل کرده است که در آن هیچگونه اعوجاج و کژی نیست.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره کهف، هجدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره غاشیه و پیش از سوره نحل نازل شد. از مجموع آیات این سوره، سه آیه (آیات ۲۸، ۸۳ و ۱۰۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۱: ۴۲۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۳: ۳۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۹۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۹۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۲: ۳۴۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره کهف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۵۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
